Charyzmatycznym Okiem Weterana #2 - Spadający Okruch Skalny

Słownik PWN mówi, że przeznaczenie to nieunikniona przyszłość, nieuchronna konieczność nadejścia, stania się czegoś. Alberto Del Rio mówi, że jego przeznaczeniem jest zdobycie złota. N!KO mówi, że już dawno powinno to nadejść!

Alberto Rodriguez

"Dorastałem w szatni. Jestem z trzeciej generacji. Oglądałem w akcji swojego dziadka i ojca. Wiem wszystko o tym biznesie. W Meksyku jest El Santo i mój wujek Mil Mascaras. To są największe gwiazdy, ale dla mnie idolem był, i wciąż jest, mój tata" - Alberto Del Rio

Przyszedł na ten świat 25 maja 1977 roku skazany na bycie zapaśnikiem. W Meksyku postrzeganie tej formy rozrywki jest odmienne od tego amerykańskiego, a bycie synem legendy tego sportu - Dos Carasa - nie dało zbyt szerokiego wachlarza opcji młodemu Alberto. Nie pchał się on jednak w rodzinny biznes (poza słynnym ojcem, członkami jego rodziny są Mil Mascaras i Sicodelico Sr. oraz Jr.) i próbował swoich sił w grecko-rzymskim stylu zapasów (nie można chwytać swojego przeciwnika poniżej pasa), który jest popularny na igrzyskach olimpijskich. Trenując pod wodzą Leonela Kolesniego dostał się do reprezentacji kraju. Największe sukcesy odnosił w juniorach, gdzie w 1997 roku zajął trzecie miejsce na mistrzostwach świata. Był gotowy na większe osiągnięcia, a zbliżała się wielkimi krokami olimpiada w Sydney (2000 rok). Pojawił się jednak problem finansowy, który uniemożliwił Meksykowi wysłanie swojej ekipy na tę imprezę. Zawiedziony 23-letni chłopak zaczął szukać dla siebie nowej drogi. Skończył z wykształceniem w dziedzinie architektury oraz zamaskowanym ojcem, który był znany w całym kraju. Smykałka do sportu była silniejsza, więc Alberto podążył za swoim przeznaczeniem.

Dwie twarze

"Dos Caras to imię mojego ojca. Używał go przez 25 lat na całym świecie. Moim marzeniem było odziedziczenie tego przydomku. Jakieś 40 lat temu był pewien facet, który był właścicielem największego magazynu o tematyce wrestlingowej w Meksyku. Jego największą pasją było jednak tworzenie postaci. Stworzył Mil Mascarasa, Blue Demona i wielu innych. To on wpadł na pomysł Dos Carasa. Miał to być człowiek, który raz był zły, raz dobry. Balansował między heelem a facem. To była geneza tego imienia, któremu mój ojciec dał życie. Fani jednak zawsze kochali mojego tatę i skończył on jako stały baby-face. Ja również byłem na to skazany." - Alberto Del Rio

Imię Dos Caras to nic innego, jak dwie twarze, które nawiązują do symbolu dwugłowego orła widniejącego na masce. Zamiast majowego kierunku kraju kangurów, Alberto został w Meksyku i zadebiutował w federacji Asistencia Asesoría y Administración, gdzie uratował swojego ojca przed brutalnym atakiem trójki antagonistów. Niestety, na swoją pierwszą walkę czekał kilka miesięcy, bo w międzyczasie musiał podszkolić swoje umiejętności. Gdy tylko dostał szansę pokazania tego, czego się nauczył, od razu wyjechał do Japonii, by nabrać jeszcze większego obycia między linami. Poskutkowało to podpisaniem kontraktu z Consejo Mundial de Lucha Libre (CMLL) w 2005 roku. To tam na dobrą sprawę zaczął budować swoją historię. Nie mogło się obejść bez wsparcia kreatywnych, którzy od razu widzieli w nim potencjał. Świadczy o tym bardzo szybki push i walki o prestiżowe tytuły CMLL World Heavyweight Championship i CMLL World Light Heavyweight Championship w jednym miesiącu. Po kilku nieudanych próbach, zainteresowanie nim trochę przycichło, a dopiero 2 lata po debiucie sięgnął on po pierwszy i jedyny tytuł w swojej karierze wrestlera. Pokonując Universo 2000 został czternastym mistrzem w historii tego tytułu. W federacjach USA mogłoby to świadczyć o tym, że bohater tego artykułu stoi na szczycie, ale w Lucha większą uwagę przykuwa się na te mniejsze wagi. Alberto trzymał swój tytuł przez 533 dni, broniąc go tylko 4 razy. Pod koniec tej przygody zaczęły pojawiać się plotki związane z jego przyszłością w imperium Vince'a. Choć sam zawodnik je dementował, to postać Dos Carasa zaczęła po raz pierwszy wchodzić na ciemną stronę mocy. Alberto okazał się pierwszym z rodziny Rodriguezów, który został heelem.

"Nigdy już nie chce być baby-facem. Bycie złym to mnóstwo zabawy, bo można naprawdę bawić się publiką. Możesz ich kontrolować." - Alberto Del Rio

Mieszane sztuki walki

"Kiedy to robiłem było świetnie, ale walczyłem dla pieniędzy. Próbowałem swoich sił w Japonii i Brazylii." - Alberto Del Rio

Wspomniałem wcześniej o tym, jak Alberto ruszył do Japonii by zdobywać doświadczenie. Tam też upatrzył sobie popularne MMA. Trenując z Marco Ruasem. Niedługo trzeba było czekać na pierwszą profesjonalną walkę. W 2001 roku Japońska organizacja DEEP skorzystała z jego usług, i postawiła po drugiej stronie Kengo Watanabe. Korzystając ze swojego wrestlingowego imienia i maski, która była nieodłączną częścią, Caras zademonstrował swoje zapaśnicze zaplecze. Wykonując Belly-to-Belly Suplex na swoim przeciwniku, doprowadził do przerwania walki z powodu złamania ręki Pana Watanabe. Najtrudniejszy przeciwnik czekał jednak 2 lata później. Popularne PRIDE zorganizowało "open challenge" dla każdego, kto chciał zmierzyć się z ich największą gwiazdą Mirko Filipovicem. Zgłosiło się 50 śmiałków, ale ze względu na popularność, oficjele postawili na Dos Carasa Jr. Z maską na twarzy i rodziną w narożniku, wytrzymał on na ringu z Cro Copem zaledwie 46 sekund. Chorwat bardzo szybko trafił w głowę wrestlera lewą nogą. Dotkliwa porażka z utytułowanym przeciwnikiem nie zniechęciła Alberto do mieszanych sztuk walki. Stoczył on jeszcze osiem pojedynków, a wygrał sześć z nich. Rekord 9-5 widnieje wciąż przy jego imieniu, ale jeśli wierzyć jego słowom, porażka z Yamamoto Hanshim w Madrycie była tą ostatnią.

"Teraz pieniądze już nie są tak wielkie w Azji, więc jak ludzie z PRIDE starali się mi zaoferować kolejną walkę - odmówiłem. Nie mam zamiaru już tego robić. Skupiam się tylko na wrestlingu." - Alberto Del Rio

Podbijanie imperium trzeba zacząć od Florydy

"To była dla mnie trudna decyzja. Wiedziałem na co się piszę rezygnując z maski. Z początku spora grupa ludzi była na mnie zła, że się na to zdecydowałem, ale teraz są ze mną. Dla mnie to był kolejny krok naprzód." - Alberto Del Rio

Latem 2009 roku Dos Caras Jr. oficjalnie ogłosił, że podpisał 3-letni kontrakt z World Wrestling Entertainment. Umowa miała zapewnić mu błyskawiczny debiut w głównym rosterze, ale skończyło się tak, jak zwykle bywa w takich sytuacjach. O ile umiejętności ringowe nie były zmartwieniem Vince'a, to trzeba było rozpocząć poszukiwania odpowiedniego gimmicku. W tym celu każdy jest skazany na rozwojówkę. Floryda to miejsce, gdzie pomysły często się zmieniają, więc i Alberto musiał przeboleć kilka z nich. Występował w tak mało atrakcyjnych ringname'ach jak Dorado, El Dorado czy Dos. Największą jego bolączką było pozbycie się swojej maski, bo wszyscy wiemy, że dla luchadora to jak utrata tożsamości. Niewiele brakowało, a nie oglądalibyśmy teraz meksykańskiego arystokraty, tylko Alberto Banderasa, bowiem najwięcej czasu spędził on szlifując właśnie tą personę. Kolorowy baby-face, którego strój ewidentnie wskazuje na latynoską, latającą małpkę, która mogłaby nie przebić się w dobie panowania Reya Mysterio. Czemu nie po prostu Dos Caras Jr.? WWE chciało naturalnie pełne prawa do nazwy, a zawodnik nie miał zamiaru ich oddawać. Zezwolił jedynie na korzystanie z imienia w celach promocyjnych na czas trwania umowy. Prawie rok zleciał w oczekiwaniu na powołanie do prawdziwej telewizji, a w tym czasie Banderas nie zanotował żadnych sukcesów. Mało tego, fani zaczęli tracić nadzieję, że w ogóle dadzą radę odpowiednio wykorzystać gwiazdę z południa. Wszystko wróciło na odpowiedni tor dopiero w kwietniu podczas tournee po Europie, kiedy to systematycznie zaczęli wystawiać Alberto do walk z uznanymi w federacji wrestlerami. Później…

Nadjechał nowy Rolls-Royce

"To było dla mnie wielkie wydarzenie. Szczególnie, że pierwszy na mojej drodze stał Rey Mysterio, który w Meksyku jest niczym Bóg. Sam byłem bardzo popularny w moim kraju. Myślę, że byłem tam największą gwiazdą, ale Rey to coś kompletnie innego. Według tego programu, Mysterio skończył w szpitalu, co odbiło się wielkim echem. WWE to jak NBA czy NFL wrestlingu. W Meksyku mamy wiele oper mydlanych, telenowel, ale każdy chcę być w Hollywood." - Alberto Del Rio

Na SmackDown dostaliśmy winiety prosto z wielkiego bogatego meksykańskiego domu, którego właścicielem był Alberto Del Rio. Arogancki arystokrata wychwalał swoje największe zalety takie, jak szczerość czy uczciwość. Naszą uwagę przykuł jednak wyciek od informatyków WWE, w którym wyraźnie pisali o szybkiej promocji dla tego człowieka. Mimo tej wpadki, Vince nie starał się na siłę zaskoczyć fanów (jak to ma w zwyczaju) i stanowczo postawił na luchadora. Świadczyła o tym szybka wygrana z Rey'em Mysterio, i późniejsze storyline'owe kontuzjowanie zamaskowanego idola najmłodszych. Drogi dwójki rodaków przecinały się jeszcze kilkakrotnie, ale ku wielkiemu zaskoczeniu, to nowy pupil McMahona wyszedł z tarczą. Raz jeszcze udowodnił swą wyższość podczas Two Out of Three Falls Matchu. Była to poważna przesłanka, że już na przestrzeni najbliższych tygodni Alberto zdobędzie złoto, a wielkimi krokami nadchodziło duże PPV, które zdawało się być dobrą okazją.

Do trzech razy sztuka?

"Royal Rumble! Wszyscy znają znaczenie tego pojedynku, a w Meksyku jest to wielkie wydarzenie, bo jestem pierwszym pełnokrwistym Meksykaninem, który wygrał. Rey to osiągnął, ale on ma korzenie Amerykańskie." - Alberto Del Rio

Stara ludowa mądrość mówi, że do trzech razy sztuka. Najwyraźniej w Meksyku nie mają o tym pojęcia, albo kreatywni mieli poważny problem z postawieniem "kropki na i".
Etap 1 - Royal Rumble:
Tytuł dzielnie trzymał "Rated R Superstar" Edge, a w sieci już dochodziło do wielu przecieków o tym, że Del Rio odbierze mu złoto właśnie na tej gali. Wydawał się to odpowiedni moment. WWE ma ciągle parcie na nowe twarze przyszłości, które będą ciągnąć ten wózek, gdy odejdą legendy pokroju Undertakera. Choć Alberto wydawał się odpowiednim kandydatem, to zdecydowali się pójść inną drogą. "Przeznaczenie" wzięło górę, a złoto dla arystokraty odłożyło się w czasie. Bolesną stratą to nie było, bo pokonał on 39 innych śmiałków, wygrywając największą walkę roku. Wniosek? Vince ma jeszcze większe plany, które mówią o ukoronowani nowego nabytku na najważniejszej gali w roku. W końcu był to nie tylko pierwszy zawodnik w historii federacji, który w swoim debiutanckim roku wygrał Royal Rumble, ale również pierwszy, który w przeciągu 12 miesięcy od postawienia pierwszych kroków w imperium, zawalczy o pas na WrestleManii. Pozostało czekać na kwietniową podróż do Atlanty…
Etap 2 - WrestleMania 27
Choć w między czasie doszło do porażek z powracającym Christianem, to w głowie wszystkich zaszczepiła się myśl, że faktycznie przeznaczeniem tego aroganta jest sięgnięcie po tytuł. Myślę, że i samo WWE było, co do tego przekonane. Na szczycie niebieskiego rosteru stał wciąż Edge, ale wszystko wskazywało na zmianę warty. Del Rio zwyciężył Royal Rumble. Był bookowany lepiej od wszystkich innych z ciemnej strony mocy w całej federacji, a do tego nie zawodził w ringu i za mikrofonem. Miał się stać drugim heelem w historii, który sięgnie po złoto po zwycięstwie w 40-osobowym pojedynku (pierwszym był Yokozuna, który zwyciężając w 1993 roku pokonał Breta Harta na WrestleManii IX, tylko po to, by stracić pas na rzecz Hogana kilka minut później). Pierwszym znakiem na niebie, było umieszczenie walki na początku gali. W końcu "Ci źli" nie kończą show zwycięsko, więc zmiana mistrza na starcie, na pewno zmobilizowałaby publikę do dalszego dopingowania, bo żyliby ze świadomością, że dzisiejszej nocy "wszystko się może zdarzyć". Jak było naprawdę? Spear… Spear… Spear - Edge wygrywa. Lot wschodzącej gwiazdy został przerwany na ostatniej prostej. Dave Meltzer (WrestlingObserver) napisał: "Del Rio był zabookany by wygrać, a Christian miał nie mieć nic wspólnego z tą walką. Jego dwa czyste zwycięstwa nad pretendentem miały być zabezpieczeniem na przyszłość, gdyby postanowili zrobić coś innego z postacią Edge'a." Najwyraźniej plany się zmieniły na parę dni przed PPV. Dla wielu niebywały szok, który jeszcze bardziej zadziwił, gdy okazało się, że Kanadyjczyk kończy swoją karierę ze względu na poważną kontuzję. Pas został zwakowany, więc teraz już nic nie stało na przeszkodzie by "zainwestować" w nową gwiazdę…
Etap 3 - Extreme Rules
Według wcześniej cytowanego Meltzera, Del Rio był również przewidziany by wygrać tytuł na tej gali, a później stracić go podczas SmackDown. O ile historia z krótkim titlerunem się nie zmieniła, to człowiek, który został wrzucony w jej środek - już tak. Do takiej decyzji doszło dzień przed lub rano w dniu gali. Znów arystokrata musiał obejść się smakiem, ale w tym przypadku ból jest mniejszy. Ktoś z takim statusem, ktoś szykowany na gwiazdę wielkiego formatu, nie powinien zaliczać takiej wpadki, jaka tu była przygotowana. Dobrym przykładem jest Kane, który również szybko awansował do statusu Main Eventera i podobnie po roku był brany pod uwagę, jako nowy mistrz. Tytuł zdobył na King of the Ring 1998, a stracił go następnego dnia na RAW. Kolejny pas wagi ciężkiej zagościł na jego barku dopiero 12 lat później… Cytując Zacka Rydera z "Z True Long Island Story" - "Any Questions?"

Fortuna przeobraziła się w fatum

Spieszyć muszę z wyjaśnieniem dziwnego tytułu. "Spadający okruch skalny" to nic innego jak meteor, ale jeśli jesteś romantyczną nastolatką, to możesz nazywać to zjawisko również "spadającą gwiazdą". Taką powoli jest ten Luchador. Piękny początek i szybka promocja spowodowały, że wielu z nas zaczęło go doceniać. Czemu mielibyśmy robić inaczej, w końcu to bardzo dobry wrestler i mówca. Dopiszmy do tego medialny wygląd, a mamy materiał na twarz popularnego imperium. Z czasem jednak te pozytywne wrażenia się kończą i chyba to jest powodem tego tekstu. Nie słucham już, co ma do powiedzenia Alberto. Nie oglądam już jego JBL'owskiego wejścia. Co to za "przeznaczenie" skoro jeszcze nie dostał tego złota? Na chwile obecną bliżej temu do fatum. Nie zrozumcie mnie źle - ja wciąż go lubię. Jestem po prostu w tym momencie zmęczony sposobem jego prowadzenia. Pojawiło się światełko w tunelu podczas lipcowego Money In The Bank, bo bohater tego artykułu sięgnął po walizkę, ale nie mamy gwarancji, że ją skutecznie wykorzysta. Dla WWE był to dobry patent, bo teraz mogą sobie spokojnie budować jego postać i poprawiać wszelkie niedoskonałości, które blokowały ich przy trzech poprzednich próbach. Jedną mam jednak prośbę na koniec. Przy tej spadającej gwieździe, nie wypowiadajmy żadnych życzeń. Znowu możemy się tylko zawieść.

"Ta walizka nie jest częścią mojego przeznaczenia. Jest tylko formalnością. Moim przeznaczeniem jest bycie nowym WWE Championem..." - Alberto Del Rio

Nikodem "N!KO" Włodek