Dlaczego odszedł Brock?

Dziewięć lat temu wrestlingowy świat zszokowała informacja, że Brock Lesnar, dwukrotny mistrz WWE, odchodzi z Federacji. - Gdybym mógł cofnąć czas, nigdy nie zdecydowałbym się na przyjście do WWE - wyznał potem w jednym z wywiadów. W Federacji przylgnęła do niego łatka zdrajcy i niewdzięcznika. Ale Lesnar miał swoje racje.

- Pokonasz Goldberga w 30 sekund. I tak odchodzi, więc co mi po nim. Pomyśl tylko: Wrestlemania 20, Madison Square Garden... - uspokaja Brocka Lesnara Vince McMahon. Chwilę wcześniej poinformował go, że na No Way Out, gali poprzedzającej "największą ze scen", straci WWE title na rzecz Eddiego Guerrero. - To ruch biznesowy, mamy coraz więcej latynoskich widzów. Ale walka z Goldbergiem na Wrestlemanii ma taką rangę, że pas nie jest potrzebny - dodaje.

Lesnar jest wściekły. Nie wierzy w tłumaczenie, że Eddie zarobi więcej pieniędzy niż on. Nie wierzy też w wielką wizję walki z Goldbergiem. Przypuszcza za to, że Vince wie już, że zamierza odejść z WWE. Jedyną osobą, która mogła mu o tym donieść, jest Kurt Angle. Nikt inny nie wiedział. Ale przecież obiecał, że nikomu nie powie.

Zazdrośnik Kurt

Kurt był przewodnikiem Brocka po WWE, bo tak samo jak on przeszedł do wrestlingu z amatorskich zapasów. Znał więc odpowiedzi na wszystkie pytania. Lesnarowi szybko jednak uderzyła sodówka. Zapytany niedługo po swoim debiucie, jak widzi współpracę z Kurtem, odpowiedział, że ten jest dla niego "za mały" i że "go zabije". Za bardzo uwierzył w słowa Vince'a i Triple H, że "ludzie płacą, by oglądać wielkich chłopów".

Angle: - Dotknęło mnie to i nie mogłem tego tak zostawić. Zacząłem go wyzywać, by stanął ze mną do prawdziwej walki zapaśniczej, a on zaczął mnie unikać. I tak przez kilka miesięcy. Pewnego dnia złapałem go jednak na treningu z Big Showem. Chciał się ulotnić, ale poklepałem go po plecach i powiedziałem "idziemy".

Rezultat? Remis ze wskazaniem na Kurta. - Moim zdaniem nikt nie miał zdecydowanej przewagi, ale Gerald Brisco pamięta, że Angle był lepszy - pisał na swoim blogu Jim Ross. Lesnar nie zmienił jednak zdania: - Bez względu na to, jak dobry był w ringu, nie był wystarczająco duży, by mieć topową pozycję u Vince'a. Dodaje jednak, że jako sportowiec Angle był twardzielem i w swoich najlepszych latach mógłby zawojować UFC.

Wbrew temu wszystkiemu Lesnar i Angle podróżowali jednym samochodem. To właśnie podczas jednej z tras "Next Big Thing" zwierzył mu się, że myśli o skończeniu z wrestlingiem. Czy Kurt wygadał się o tym Vince'owi?

- Może tak, może nie - zastanawia się Lesnar w swojej książce. Twierdzi jednak, że Angle miał powód i tym powodem była zazdrość. - On, podobnie jak każdy inny, chciał zająć moje miejsce. Po prostu chciał tego, co było moje.

Przekręt z Miami, którego nie było

W swojej książce Lesnar pisze, że po raz pierwszy o opuszczeniu WWE zaczął myśleć po porażce z Rockiem na house show w Miami, który - według jego relacji - odbył się półtora roku po ich walce na Summerslam (czyli gdzieś na początku 2004 roku). - Nie byłem zły z powodu porażki. To nie miało dla mnie znaczenia. Ale denerwowało mnie to, że o tym, że mam przegrać, dowiedziałem się jako ostatni, a powinienem jako pierwszy - wyjaśnia. Jest jednak jedno ale...

Cała frustracja Lesnara miała się wziąć z tego, że - według niego - był wtedy mistrzem WWE, a mimo to Vince, Rock oraz Jack Lanza, road agent odpowiedzialny za tamtą galę, dogadywali się za jego plecami. Wynik walki, wbrew wcześniejszym słowom, też miał znaczenie. - To głupota, że mistrz miał przegrać "non-title match". Dla kogoś, kto walczy naprawdę, to bez sensu, że mistrz przegrywa i... nadal jest mistrzem - twierdził.

Problem w tym, że walka, której Lesnar poświęcił cały rozdział, w rzeczywistości odbyła się w połowie marca 2003 roku, a on nie był wtedy mistrzem. Pas zdobył dopiero dwa tygodnie później po pamiętnej walce z Kurtem na Wrestlemanii 19.

W krainie wuwuzeli

Głównym powodem, dla którego Lesnar zdecydował się odejść z WWE, był napięty grafik. - Byłem w trasie przez 300 dni w roku. Jak mogłem być ojcem dla mojej córki, skoro nigdy nie było mnie w domu? Chciałem być z nią, widzieć, jak dorasta - tłumaczy. Bo w hierarchii Brocka najważniejsze są rodzina i zdrowie. Nie chciał, jak wielu wrestlerów, stracić jednego i drugiego. Setki razy prosił więc Vince'a o wolne, ale ten zawsze odpowiadał mu, by "był twardy". - Życie w trasie nie jest dla mnie - przyznaje dziś.

Ponadto Lesnar czuł, że jego pozycja w WWE spada. Po Wrestlemanii miał zostać rzucony na pożarcie Undertakerowi, który właśnie wrócił w gimmicku Deadmana. Samo to nie było jednak problemem. Problemem było to, że zepchnięty ze szczytu Lesnar nie zarobiłby wystarczająco dużo, by chcieć zostać w WWE.

Czarę goryczy przelała trasa po Republice Południowej Afryki. Lesnar miał wystąpić na wszystkich czterech galach w main evencie przeciwko Kurtowi i Eddiemu. Podróż w jedną stronę trwała 27 godzin, ale niezła gaża za występ w walce wieczoru miała mu to wynagrodzić. Dzień przed wylotem WWE postanowiło jednak, że w main evencie wystąpią tylko Eddie i Kurt. - Muszą się przygotować do swojej walki na Wrestlemanii - usłyszał Lesnar. Nowy przeciwnik: Bob (Hardcore) Holly.

- Wiedziałem, że nikt nie zapłaci, by zobaczyć tę walkę. Naprawdę potrzebowałem przerwy, a John Laurinaitis mówił mi tylko, jak bardzo jestem potrzebny w karcie. PRZECIWKO BOBOWI HOLLY'EMU? To jakieś jaja? - pisze w swojej książce. I dodaje: - Pieniądze nie były warte mojego czasu i nerwów.

Wtedy Lesnar zrozumiał Steve'a Austina, który niespełna dwa lata wcześniej odszedł z WWE, gdy dowiedział się, że ma przegrać z nim w "niezapowiedzianym pojedynku bez żadnej podbudowy". - Steve'owi nie chodziło o mnie. Chodziło mu o wszystko inne, ale nie o mnie. Podobnie było ze mną. Nie chciałem odejść przez Eddiego Guerrero, Boba Holly'ego czy kogokolwiek innego. Po prostu musiałem się od tego uwolnić.

Vince, odchodzę!

Wracający z RPA wrestlerzy wylądowali w Nowym Jorku. Tam mieli się przesiąść na samolot do Atlanty, a następnie do odległego o 400 kilometrów Savannah, gdzie zaplanowano taping Smackdown. Lesnar, siedząc w lotniskowym barze, zdecydował się jednak wracać do domu w Minnesocie. - Po co mam lecieć do Savannah? Żeby znowu walczyć z Bobem Hollym? - zastanawiał się.

Wydawało się, że sprawa jest przesądzona, ale następnego dnia Lesnar stawił się na tapingu. - Pogadaj z Vincem twarzą w twarz i pozałatwiaj swoje sprawy - powiedziała mu jego dziewczyna, Sable. Te słowa go przekonały.

- Musimy pogadać - powiedział do Vince'a, który akurat rozmawiał na ringu z HHH. - Poczekaj kilka minut - odpowiedział McMahon. Brock zaczął się gotować: - Nie, musimy usiąść i pogadać teraz! Rozmowa przeniosła się do gabinetu prezesa. To tam Lesnar powiedział mu, że "koniec z wrestlingiem". Jedyne pytanie, jakie zadał mu wtedy McMahon, brzmiało "co z Wrestlemanią?".

Lesnar zgodził się zostać do Wrestlemanii, ponieważ w innym wypadku ominęłaby go premia za występ na tej gali.

A na Smackdown w Savannah rzeczywiście walczył z Bobem Hollym.

Jak żyć, panie sędzio?

- Vince był wściekły, bo w lipcu 2003 roku podpisaliśmy nowy kontrakt. Twierdził, że był to najlepszy kontrakt, jaki kiedykolwiek dał wrestlerowi - wspomina Lesnar. W tamtym czasie Brock nie przypuszczał jednak, że kiedykolwiek wróci na wrestlingowy ring, że będzie walczył w UFC. Jego celem była kariera w NFL. Miał już nawet na oku klub - Minnesota Vikings.

- Associated Press informuje, że w sierpniu 2002 roku Lesnar zrezygnował z testów w Tampa Bay Bucs i Washington Redskins i podpisał kontrakt rozwojowy z WWE. Było wielu wrestlerów, którzy wcześniej byli futbolistami, ale odwrotna sytuacja - wrestler, który zostaje futbolistą, i to bez doświadczenia - to coś niesłychanego - pisał portal FoxSports.com 10 marca 2004 roku, cztery dni przed Wrestlemanią.

Lesnar przefaksował warunki rozwiązania kontraktu do swojego prawnika w Minneapolis. Ten poprosił o czas na zapoznanie się z dokumentem i obiecał, że odeśle go z naniesionymi poprawkami. Brock był jednak niecierpliwy i nie czekając na opinię prawnika, złożył swój podpis. Popełnił w ten sposób - jak sam to określa - największy błąd swojego życia.

- Nie poczekałem na prawnika i nie wiedziałem, że wypowiedzenie, które podpisałem, ma całkiem inne warunki niż kontrakt. W kontrakcie była klauzula zakazująca mi występów przez rok. Ten dokument stwierdzał natomiast, że nie mogę występować w żadnej organizacji zajmującej się wrestlingiem, MMA czy sportową rozrywką, nigdzie na świecie, aż do połowy 2010 roku - wyjaśnia.

W lutym 2005 roku, kiedy wiedział już, że nie zrobi kariery w NFL, pozwał WWE za "uniemożliwianie mu zarabiania pieniędzy". Przekonywał, że klauzula jest zbyt szeroka i że jako sportowiec straci najlepsze lata. - Gdybym zdecydował się walczyć w NJPW, mógłbym spodziewać się pozwu od WWE. Gdybym walczył z niedźwiedziem polarnym na Alasce - też. WWE uwielbia dręczyć ludzi w ten sposób - pisze.

Pod koniec kwietnia 2006 roku Lesnar i WWE podpisali porozumienie, które praktycznie zwolniło go z klauzuli. Nie mógł już tylko występować w TNA.

Zmierzch tytanów

Goldberg triumfuje, ale publika siedzi, jak gdyby nic się nie stało. Dosłownie zero reakcji. Nikt nie skacze, nie słychać wrzasku tysięcy gardeł, jaki zwykle towarzyszy face'owym zwycięstwom. W ogóle nic nie słychać. Gdy Lesnar się podnosi, nowojorską MSG znów wypełnia jednak złośliwa przyśpiewka "Na Na Na Hey Hey Goodbye". A więc to była kara za zdradę.

Walka, która miała być klasykiem, okazała się jednym z największych rozczarowań w historii Wrestlemanii. Lance Storm napisał na swojej stronie, że lepsze walki robił na galach, które przyciągały 200 osób i na których występował za 50 dolarów.

Nie wiadomo, czy McMahon naprawdę zamierzał podłożyć Goldberga w squashu. Gdyby tak było, oznaczałoby to, że informacje, jakoby Da Man zastrzegł sobie w kontrakcie, że nie przegra walki 1 na 1 z HHH i Lesnarem, były zwykłą plotką.

Co się działo z Lesnarem?

W październiku 2005 roku zdobył IWGP title, który następnie, w czerwcu 2007 roku, stracił na rzecz Kurta Angle'a. Kurt był wówczas mistrzem TNA. W lutym 2008 roku zadebiutował w UFC, a dziewięć miesięcy później został mistrzem tej organizacji. Po porażce z Alistairem Overeemem w październiku 2011 roku zakończył karierę w MMA z rekordem 5-3. Z UFC pożegnał się podobnie jak WWE - nagle i niespodziewanie. W kwietniu 2012 roku wrócił do Federacji.