ECW umarło dwa razy

W 2001 roku Paul Heyman poszedł na dno ze swoim statkiem. W 2006 opuścił statek niedługo po wypłynięciu, bo po pierwsze - ten statek tylko udawał jego statek, a po drugie - nie miał tam nic do powiedzenia. Co było nie tak z nowym ECW?

Ze spotkania, na którym zapadła decyzja o stworzeniu brandu ECW, Heyman wyszedł ze skwaszoną miną. Był zdania, że ECW powinno się zostawić w spokoju po pierwszym One Night Stand w 2005 roku, którego jakimś cudem udało się nie zepsuć. Zbliżająca się druga gala ECW była już jego zdaniem tylko "platformą do tego, by RVD pokonał Cenę". Nie był to zresztą ukłon w stronę fanów ECW, ale ruch taktyczny. Van Dam jako mistrz WWE miał uwiarygodnić nowy brand w oczach fanów WWE.

Za kulisami mówiło się, że ECW będzie hardcore'ową alternatywą dla Raw i Smackdown, a sam RVD w to uwierzył. Po promie Joeya Stylesa, ówczesnego komentatora Raw, w którym ten rzucił pracę w WWE, uwierzyć mogli też fani. - Nie mogę używać słów "wrestling" i "wrestler". Muszę mówić "sports entertainment" i "superstars". Mam dość sportowej rozrywki i męskich czirliderek. Odchodzę.

Złudzeń nie miał jednak Heyman. - Magiczna moc Vince'a działa tylko wtedy, gdy tworzy coś od początku. Jeżeli coś jest już gotowe, nie umie z tego korzystać - mówił później. Poza tym gdyby nowe ECW kontynuowało ideę starego, McMahon zaakceptowałby w swoim królestwie cudze zasady. A to się nie miało prawa wydarzyć.

Czerwiec 2006 roku. Rozmowa RVD z Vincem po pierwszych galach ECW na Sci-Fi:

- W ECW jest coś innego i właśnie to podoba się fanom. Wykorzystaj tę inność.
- Nikt nie pamięta starego ECW. Wytworzyłem ten entuzjazm dla nowego produktu.
- Zaraz, zaraz, czy przypadkiem nie reaktywowaliśmy tego z powodu sukcesu DVD ["Rise and Fall of ECW", rozeszło się w blisko 400 tysiącach egzemplarzy, stając się drugim najlepiej sprzedającym się DVD w historii WWE - przyp.] i One Night Stand? Czy to nie dowodzi, że wciąż mamy wielu fanów?
- Rob, macie wielu fanów, bo WWE promuje ECW. To nasza publiczność, nie wasza sprzed lat. Ludzie dorastają, mają dzieci, świat się zmienia.
- To bez sensu. Powiedz mi, Vince, dlaczego chantują "ECW" za każdym razem, gdy nas widzą?
- Pewnie dlatego, że przez ostatnie pięć lat ich tego uczyłem.

Nowe ECW miało być produktem globalnym, mainstreamowym, który nie celuje wyłącznie w fanów hardcore'u. Na każdej gali odbywał się tylko jeden Extreme Rules match. Heyman: - To tak, jakby ktoś reaktywował Beatlesów i powiedział: "Chcemy, żeby byli bardziej globalni, więc będziemy mieli białego faceta, Azjatkę, latynoskiego biseksualistę i Murzyna ze szkockim akcentem". W świecie WWE takie coś miałoby sens. Ale to nie byliby Beatlesi. A to nie było ECW.

Roster brandu pełen był wrestlerów starego ECW, których jednak Vince w większości nie znosił. Zatrudnił ich, żeby Heyman wreszcie dał mu spokój (Paul: - Wolę nie pamiętać, ile włosów straciłem, walcząc o to, że komentatorem brandu powinien być Joey Styles). Kiedy jednak w wyniku wpadki z marihuaną RVD został pozbawiony pasów WWE i ECW, McMahon postanowił wykorzystać sytuację do pozbycia się originalsów. - Czas powiedzieć ludziom, że stare ECW jest trupem, podobnie jak ci goście - powiedział Heymanowi. A od pierwszej gali na Sci-Fi minęły dopiero trzy tygodnie.

W rolę grabarza starego ECW miał wcielić się sam Heyman, który był teraz heelem (odwrócił się od RVD i pomógł Big Showowi zdobyć pas). McMahon chciał, żeby na następnej gali wyszedł na ring i publicznie zwolnił wszystkich originalsów z wyjątkiem Van Dama i Sabu. Sytuacja ta miała prowadzić do prawdziwych zwolnień, toteż Heyman stanął w obronie swoich wrestlerów. - Z pomocą Johna Laurinaitisa i Stephanie McMahon udało mi się przekonać Vince'a, żeby oszczędził originalsów. Zrobiłem to nie dlatego, że ten brand potrzebował wychowanków ECW Arena, ale dlatego, że ci ludzie mają swoją wartość - wyjaśniał.

Heyman nie lubi publicznie prać brudów. Zapytany przez dziennikarza, czy nie żałuje tego, co McMahon zrobił z ECW, odpowiada dyplomatycznie: - Ma prawo robić to, na co ma ochotę. To jego własność. RVD zdradza jednak, że Heyman wcale nie był taki obojętny na to, co się działo z ECW. - Przychodził do pracy i mówił mi, jak wiele pogardy i obrzydzenia ma do Vince'a. Pamiętam, jak powiedział, że czuje się, jakby zgwałcił mu żonę. Uważał, że Vince dobrze się bawi, patrząc na jego cierpienia.

Ale Vince nie reaktywował ECW, by poniżyć Heymana. Był to ruch czysto biznesowy. Stacja Sci-Fi zaoferowała WWE wielkie pieniądze oraz czas antenowy, by przekonać je do utworzenia trzeciego brandu. Inicjatywa nie wyszła więc nawet od federacji. Motorem napędowym była telewizja.

Epilog

Heyman odszedł z WWE 4 grudnia 2006 roku, dzień po December to Dismember, pierwszym (i jak się później okazało, jedynym) PPV brandu ECW. PPV było wielką klapą pod każdym względem - finansowym organizacyjnym i wrestlingowym. Decyzja Heymana nie została jednak podjęta pod wpływem emocji, z zamiarem odejścia nosił się od dwóch miesięcy. Miał dość ciągłych sporów z McMahonem o to, jak powinno wyglądać ECW, brand, którego był przecież głównym bookerem. Skrypt feralnego December to Dismember wyszedł spod pióra Vince'a, Heyman do ostatniej chwili próbował coś zmienić. Chciał, by w ciągu pierwszych pięciu minut Elimination Chamber CM Punk wyeliminował mistrza ECW Big Showa. Miało to umocnić pozycję Punka, a zwolennikiem takiego rozwiązania był sam Show. McMahon zdecydował jednak, by Punk odpadł jako pierwszy, a cała uwaga skupiła się na Lashleyu, który w decydującym momencie walki miał pokonać Showa w dwuminutowym squashu. Heyman twierdził, że bookowanie Bobby'ego niczym Goldberga nie przysporzy mu zwolenników. Vince uważał natomiast, że ludzie będą zadowoleni z samego faktu, że wyłoniono nowego mistrza.