Grzechy głowne TNA, czyli federacja Dixie na równi pochyłej

Od kilku lat TNA bezskutecznie próbuje ruszyć z miejsca swój produkt. Oficjele prężą się i prężą, aby ratingi poszły w górę, ale jak szybko idą, tak szybko znów spadają. Jeden dobry Impact przeplatany jest serią kilku słabszych. Czasami można odnieść wrażenie, że TNA brakuje powietrza w płucach, aby tak dmuchnąć swój produkt, żeby pofrunął do góry na stałe i tam się utrzymał.

Każdy rok wydaje się być tym przełomowym dla federacji, która na rynku istnieje już (albo dopiero) 11 lat. Oczywiście ktoś może powiedzieć, że to dopiero początek, że boom na wrestling zmalał, że w dobie powszechnego dostępu do Internetu wszystko traci swoją wartość. Oczywiście można się z tym zgodzić, ale śmiem wątpić czy TNA, gdyby startował w tym samym czasie co WCW, dałoby radę przetrwać chociaż rok. Przy obecnych pomysłach federacji jest to raczej mało realne.

W jednym z wywiadów były pracownik WCW, TNA, a obecnie GM SmackDown! w WWE - Booker T powiedział, że Dixie Carter to bardzo miła osoba, obdarzona dobrym sercem, która zawsze stara się zachować odpowiednio w stosunku do swoich pracowników, których nie zawsze dobrze sobie dobiera. Huffman powiedział również, że szefowa TNA stara się być w przyjacielskich relacjach i stworzyć w federacji rodzinną atmosferę, natomiast Vince McMahon, szef WWE, traktuje wszystko w kategoriach czysto biznesowych, w których nie ma miejsca na sentymenty. To pokazuje, moim zdaniem, błędne podejście Dixie do zarządzania federacją. Oczywiście dobra i spokojna atmosfera w pracy jest potrzebna, aby można było normalnie pracować. Jednak robienie wielkiej rodziny z firmy, która ma przynosić określone korzyści biznesowe, a przede wszystkim generować zyski, a nie straty, to duży błąd. Czasami trzeba powiedzieć komuś wprost, żeby przyłożył się bardziej do pracy albo mu podziękować.

W kwestii dziękowania komuś za współpracę - w przypadku WWE nie zauważyłem problemów ani sentymentów. Oczywiście część zawodników nie może zostać zwolniona, bo potrzebni są ludzie do bycia obijanymi. To jedna sprawa, a druga - WWE to obecnie inny kaliber federacji niż TNA. To tak, jakbyśmy porównali pistolet na wodę do glocka, gdzie oczywiście federacja McMahona jest glockiem. TNA może sobie straszyć, może próbować iść na wojny poniedziałkowe lub jakiekolwiek inne, ale to będzie na nic, dopóki nie wytoczy solidnych argumentów przeciwko argumentom Vince'a. A takich argumentów TNA zaczyna brakować, podobnie jak powietrza w płucach.

Pierwszym problemem jest sprawa zatrudniania byłych pracowników WWE, czyli temat stary jak TNA - jedenastoletni. Federacja obecnie opiera się przede wszystkim na zawodnikach, którzy część kariery (bardziej lub mniej chwalebną) spędzili w WWE. Wystarczy spojrzeć na takie nazwiska, jak Kurt Angle, Jeff Hardy, Bully Ray, Devon, Knux, DOC, Chavo, Wes Brisco, Mr. Anderson, Matt Morgan, Tara, Gail Kim, Mickie James, Taryn Terrell. A przecież jeszcze w tym roku w TNA był powracający obecnie do WWE - Rob Van Dam. Przy kilku nazwiskach postawiłbym oczywiście dużego plusa, ale pozostali to bardzo wątpliwe wzmocnienia rosteru. Zastanawia mnie dlaczego TNA, mając "swoją" rozwojówkę w postaci Ohio Valley Wrestling (nota bene dawna rozwojówka WWE), nie stawia na własnych zawodników. Dlaczego woli częściej przyjmować odrzuty niż samemu budować wrestlerów. Przecież wielu wrestlerów będących kiedyś i obecnie na szczycie WWE to produkty zaczerpnięte z małych niezależnych, często zagranicznych szkółek, którym w FCW nadano kształt, a które teraz procentują. Wystarczy spojrzeć - Randy Orton, John Cena, Sheamus, Dolph Ziggler. WWE oczywiście też pozyskuje zawodników ze znanych i markowych federacji, jak Ring of Honor czy PWG, ale ona przebiera w nich, jak w ulęgałkach i podkupuje tylko tych najlepszych, jak np. Kings of Wrestling, Daniel Bryan, CM Punk, Seth Rollins, Dean Ambrose, PAC czy El Generico. A co robi TNA? Przebiera w zawodnikach, którym WWE powiedziało "good luck in your future endeavors", bo nie byli perspektywiczni, albo byli tak słabi, że szkoda było marnować na nich czas i dobre pomysły.

Tutaj należy jeszcze wspomnieć o braku promocji nowych twarzy. Ktoś oczywiście może powiedzieć, że TNA postawiło na Roode'a, Storma, Ariesa. Ale gdzie oni teraz są? Na Ariesa nie ma pomysłu, więc postanowiono nim żonglować, jak pasem Dywizji X. Storm po rozpadzie Beer Money miał swoje pięć minut, potem błąkał się trochę w obrębie BFG Series, aby znów trafić do tagu i raczej pomóc w promocji przywołanego z rozwojówki Gunnera niż samemu zdziałać coś więcej. Roode po stracie pasa na rzecz Ariesa trafił niedługo potem do tag teamu właśnie z Ariesem. Jak widać większość z nich wróciła do punktu wyjścia, bo federacja postanowiła promować bardziej perspektywicznego Stinga, jeszcze bardziej perspektywicznego Angle'a i najbardziej perspektywicznego z tej trójki - Hogana. Gdzieś po drodze jest jeszcze Bully Ray z głównym pasem federacji, ale to raczej jest checkpoint dla tryumfującego w chwale, na tegorocznym Bound for Glory, Hogana. Chyba, że TNA nas zaskoczy…

Inną kwestią jest zatrudnianie osób, bez których TNA by sobie poradziło. Rozumiem, że ściągnięcie w 2009 roku Hulka miało pomóc federacji w uzyskiwaniu punktów w ratingach, ale celu jak widać nie osiągnięto. Za to Hulkster jest główną postacią większości Impactów. Jego proma otwierają lub/i zamykają prawie każdą tygodniówkę. Bardzo często kradnie spotlight zawodnikom, jak na przykład Chrisowi Sabinowi na ostatnim Slammiversary. Trzeba przecież jeszcze przypomnieć, że co roku jest zamieszany w najważniejszy storyline z finałem na Bound for Glory - no bo najważniejsza gala w roku nie może się bez niego obejść. Mało tego, do federacji dołącza także Brooke Hogan, która miała pełnić funkcje managera dywizji Knockouts, a potem oczywiście została zamieszana w główny storyline z udziałem Hogana, Ray'a i Asów. Uważam, że TNA poradziłoby sobie znacznie lepiej zarówno bez Hoganów, jak i bez Bischoffa, a i zaoszczędziłoby więcej niż zwalniając ewentualne prospekty. Ponoć Hoganowi hajs się musi zgadzać, i jak zdradził rok temu jeden z byłych zawodników TNA Shane Douglas, Hulk inkasuje ok. 75 000 dolarów za występ. W tym samym momencie Ric Flair wyciągał z kasy Dixie połowę tej kwoty, a innym zawodnikom płacono nawet kwotę 250 dolarów za występ w ringu (przykład zawodników z ECW Reunion).

Problemem TNA jest też brak konsekwencji w prowadzeniu programów. Bardzo często kompletne gnioty - jak program z Claire - prowadzone są przez bardzo długi czas, a doprowadzają w rzeczywistości do niczego. Jednymi plusami było powstanie mniej więcej wtedy drużyn Kazariana z Danielsem, Kurta ze Stylesem, ich pojedynki oraz starcia singlowe AJ'a z Chrisem. Storyline słaby, ale chociaż oprawa ringowa nie zawodziła, co akurat było zasługą samych wrestlerów. Innym przykładem może być szumny powrót Matta Morgana, którego Bischoffa zapewniał o planowanym dla niego wielkim programie, jeżeli wróci, a póki co z tej dużej chmury nie ma ani kropli deszczu. Matta w sumie też za często ostatnio nie widać. No i jeszcze ten długofalowy push dla Samoa Joe, może teraz ruszy z miejsca, kiedy Joe dołączył do reaktywowanej (nie)Main Eventowej Mafii. Czasami mam wrażenie, że Impacty są rozpisywane na szybko, na kolanie, aby w każdym mieście, do którego przyjeżdżają z tapingiem, czymś próbować zaskoczyć (kolejnym członkiem jakiejś stajni, zmianami mistrzów, etc). A w ten sposób całość traci swój urok.

Kolejnym grzechem jest rezygnacja z tych rzeczy, które nadawały oryginalność TNA, ale o tym już było pisane i mówione tyle razy, że nawet nie będę wspomniał na przykład o sześciokątnym ringu. Warto jednak powiedzieć o dywizjach w federacji Dixie. Kto oglądał TNA kilka lat przed przybyciem Hogana ten wie, że o wyjątkowości tego produktu stanowiły trzy dywizje - dywizja Iksów, dywizja Knockouts i dywizja drużynowa. W obecnie prowadzonej polityce żadna z trzech części nie jest na tyle silna, aby być porównywana do lat wcześniejszych. Kobiety, zarządzane raz przez Karen Jarrett, raz przez Brooke Hogan, nie bardzo wiedzą coś się u nich dzieje. W sumie dywizja nie jest wzmacniana, a duże ubytki próbuje się zaszpachlować byle jak. Przecież mamy obecnie w federacji tylko trzy zawodniczki, które potrafią wykręcić dobrą walkę - Gail Kim, Tara i Mickie James. Niestety, ale pozostałe panie to tylko statystki, chociaż zdarza się, że ładniejsze od tych potrafiących walczyć (nie mówię tu o ODB rzecz jasna). Wydawało się, że GutCheck (o którym kilka słów potem) będzie dobrym sposobem na ściągnięcie nowych kobiecych twarzy do dywizji. Wyszło, jak wyszło - Taeler Hendrix odeszła z federacji, Lei'D Tapa błąka się po OVW razem z brytyjskimi siostrzyczkami Blossom, a Ivelisse Velez - chyba najlepszej z tego grona - podziękowano jeszcze w trakcie GutChecka. Brakuje tylko, żeby na BFG do walki o pas kobiet stanęła Brooke Hogan.

Dywizja X, która była perełką tej federacji, obecnie znów leży i kwiczy, chociaż jest (trochę) lepiej niż było. Pamiętamy wszyscy przecież taki okres, w którym mistrzem był Abyss, z którego taki cruiser, jak z Mysterio waga ciężka. Wtedy, po szumnym przejęciu pasa przez Briana Kendricka (program z ratowaniem dywizji X z rąk Abyssa), wieszczono wielkie odrodzenie Iksów i nową erę. Gdybym był na miejscu Dixie i dostał taką "nową erę Iksów", to twórcę takiej koncepcji zrzuciłbym w przepaść z najwyższej góry w Stanach. Ale w tym roku postawiono na nowy koncept Dywizji X, który miał ją trochę rozruszać. Sam fakt robienia zwykłych niegimmickowych trzyosobowych walk Iksów jest fajny, ale ograniczanie się dodatkowo restrykcjami, że osoba poddana lub spinowana nie może walczyć w kolejnej walce to trochę strzał w stopę. Dobre byłoby to rozwiązanie, gdyby federacja mogła w takich zawodnikach przebierać, a tutaj nie dość, że nie mają ich zbyt wielu, to jeszcze blokują sobie ewentualne rozwiązania. Znając jednak życie, za jakichś kilka miesięcy oficjele zapomną o blokadach albo nawet o przymusowych trzyosobowych pojedynkach.

Pozostała jeszcze dywizja drużynowa, o której krótko - czasy silnych tag teamów w postaci Beer Money, Team 3D czy MCMG już minęły i powinniśmy z tym pogodzić. Obecne drużyny - poza Bad Influence - nie stanowią o żadnej sile tej części TNA. Niestety, nawet będący w najlepszej formie Storm nie wykręci świetnych pojedynków mając za partnera Gunnera. Krótko jeszcze współpracują ze sobą, ale nie widzę w działaniu chemii. W sumie, to po rozpadzie tagu Ariesa z Roodem, drużyny Chavo z Hernandezem (dzięki Bogu - podobnie, jak Mexican America), na placu boju nie pozostały żadne innego tagi. Bad Influence zostało odsunięte od pasów, więc musiano stworzyć nowy tag team złożony z komediowej dwójki Robbie E i Jessie Godderz. Nazwa Bro Mans mówi sama za siebie. Szkoda, że podziękowano takiemu tagowi, jak Generation Me. Ich walka z Bad Influence na TNA One Night Only pokazała, co TNA straciło.

Jest jeszcze coś co nosi nazwę - GutCheck. W początkowym założeniu miał być to sprawdzian dla nowych potencjalnych zawodników, którzy mogli potem trafić do TNA lub, jeżeli sędziowie byli na nie, pożegnać się z federacją po jednym występie. W ostatnich dniach TNA pokazało, że GutCheck to był chybiony pomysł, gdyż zwycięzcy tego "programu" zostali zwolnieni z powodu cięcia kosztów lub sami postanowili odejść. Niby utrzymał się jeszcze Sam Shaw, ale długiego pobytu mu nie wróżę. Pomimo tego, że federacja zwalnia uczestników GutChecka to dalej prowadzi ten program. Coś tu chyba jest nie tak. I wiem, wyprzedzam ewentualny zarzut, WWE też zwalnia z rozwojówki. Tak, ale jak pisałem, nie porównujmy WWE do TNA w pewnych kwestiach, bo to nie ten kaliber. Można WWE i TNA porównać w kwestiach jakości walk, promowania zawodników czy układania storyline'ów, ale nie w sprawach związanych chociażby z finansami, promocją i organizacją. Wystarczy spojrzeć na liczbę fanów przybywających na PPV, tygodniówki i live eventy obu federacji. Markę TNA od marki WWE oddziela ogromna przepaść.

Rok temu ogłoszono także, że TNA będzie miało swoją Halę Sław. Myślę, że jest to zrobione na wyrost. TNA, jeżeli chodzi o historię swojej federacji jest dopiero na początku drogi i robienie już grupy zasłużonych dla federacji to błąd. Kiedy powstało HoF WWE? w 1993 roku. A ile lat liczyła wtedy federacja Vince'a? 30 lat licząc tylko od powstania WWWF. TNA po 10 latach robi swoje Hall of Fame i to jeszcze wprowadza zawodnika (Stinga), który nie budował tej federacji od samego początku. Tutaj wiele osób było zgodnych - Sting to marka sama w sobie, ale na pierwszeństwo zasługiwali przynajmniej Jerry Jarrett i Jeff Jarrett. W tym roku znów Double JJ jest poza tym, a do HoF dołącza Kurt Angle, który markę wyrobił sobie w WWE. Mam dziwne wrażenie, że to strach TNA przed tym, aby Vince wcześniej nie wprowadził tych osób do swojej Hali Sław. A przecież wprowadzenia Kurta w WWE HoF jest bardziej niż pewne, a nad Stingiem też bym się mocno zastanawiał (chociaż takie zastanawianie się publiczne pojawia się każdego roku przed Road to WrestleMania). Może niedługo Ring of Honor też stworzy sobie ROH Hall of Fame - mają chyba podobny staż do TNA, a i wielu zasłużonych zawodników w szeregach.

W tym roku TNA postanowiło jednak czymś się wyróżnić. Ruszyło z Impactem w trasę oraz zmniejszyło liczbę PPV. Pierwsza rzecz to dobre posunięcie, bo wszyscy mieli już dość Impact Zone, potocznie zwanego kurnikiem. Każdy z nas przecież krzyczał - "Impact w trasę! Impact w trasę!" Każdy z nas pokładał nadzieję w tym, że wyjście z Orlando da efekt w postaci wyższych ratingów i lepszego produktu. Tak więc TNA spakowało się, zabrało manatki i pożegnało się ze stałą siedzibą swoich programów opuszczając Orlando na Florydzie. (W sumie, gdyby nagle teraz zachciało im się wrócić do kurnika, to mieliby problem, bo WWE planuje im tę arenę podkupić i utworzyć tam stacjonarną siedzibę WWE Hall of Fame.) Szkoda tylko, że muszą nagrywać dwa Impacty pod rząd w jednym miejscu i w rzeczywistości ludzie płacą tylko za wejście na jedną galę, a oglądają dwie. To odbija się także na jakości reakcji fanów, którzy muszą siedzieć dwukrotnie dłużej i pod koniec tapingu są już zmęczeni. Pojawiły się także informacje, że TNA nie puszcza w trakcie tapingów większości segmentów z zaplecza, aby zaoszczędzić czas i fani na arenie czasami są zdziwieni pewnymi sytuacjami, o których nie wiedzą, a nagle wspomina się im o nich. Wszystko rozbija się o oczywiście o koszty i pieniądze.

Wydaje mi się także, że źle oszacowano zyski i straty związane z wyprowadzką, bo teraz rozpoczyna się kolejna fala cięć budżetowych, której efektem są zwolnienia osób niewykorzystywanych na wizji, ale w rzeczywiści nikt ulgi finansowej z tego powodu nie odczuje. Przecież oprócz zwolnień, cięcia sprawiły, że zawodnikom płaci się za jeden dzień występów, a nie za dwie nagrane gale. Oprócz tego sami, pewnie znaczna większość, muszą opłacać sobie transport do miasta, w którym odbywa się taping. Mało tego (chociaż pewnie obrońcy TNA wytkną mi propagowanie treści z Observera, czyli zawsze przedstawiających TNA w złym świetle) jeden z byłych mistrzów federacji powiedział swoim znajomym, że TNA spóźnia się z wypłatami i zdarza się, że wrestlerzy nie otrzymują tygodniowej wypłaty nawet przez półtorej miesiąca. Domyślam się, że to może mieć przełożenie na wielu wrestlerów, a tylko te topowe nazwiska otrzymują regularnie pensję. Myślę, że miesięcznie federacja więcej by zaoszczędziła zwalniając Hulka i Brooke niż rocznie pozbywając się Crimsona, Taeler Hendrix, Joey'ego Ryana i Christiana Yorka, którzy przy odpowiednim bookingu mogliby stanowić o sile TNA.

Ostatnią rzeczą jest zmniejszenie liczby gal PPV w roku z 12 do 4. Tutaj kolejny błąd federacji, gdyż PPV rozmieszczono w bardzo dziwny sposób. W pierwszym półroczu dostaliśmy 3 gale - Genesis, Lockdown i Slammiversary, a w drugiej połowie jest tylko Bound for Glory. Teoretycznie powinno to służyć lepszej budowie storyline'ów, ale nic na to nie wskazuje. Jak już wcześniej pisałem - częściej Impacty wyglądają na rozpisane w ostatniej chwili na kolanie. TNA powinno się zastanowić czy czasem nie dać np. 6 PPV w roku, regularnie co 2 miesiące - 8 tygodni to wystarczająco na zbudowanie dobrego story, które przecież nie musi się kończyć zaraz na tej gali. Jeżeli nie w tę stronę, to może w drugą. Zostawić tylko dwie gale PPV - w pierwszym półroczu Slammiversary, w drugim Bound For Glory, a w międzyczasie weekly PPV, jak teraz mają zamiar zrobić z Destination X. I najlepiej, aby w 2014 zrezygnowali z TNA One Night Only, bo powroty zawodników na jedną galę i tapingi tych gal z rocznym wyprzedzeniem nie są dobrym posunięciem, skoro i tak nie ma to mieć wpływu na aktualne programy. Śmiesznie poza tym oglądało mi się Gauntlet Match na wczorajszym ONO PPV, w którym pojawił się Crimson i Gunner, a komentatorzy powiedzieli, że obaj zawodnicy to partnerzy drużynowi. Pewnie w innej sytuacji nie byłoby to nic dziwnego, ale obecnie kiedy Gunner jest partnerem ze Stormem i posiadają pasy drużynowe, a Crimsona pożegnano, brzmiało to co najmniej śmiesznie.

Myślałem, że zjedzie mi trochę z mniej z tym felietonem na temat grzechów i zaniedbań TNA, ale i tak mam świadomość, że nie wyczerpałem tematu. Tych minusów jest znacznie więcej niż plusów, ale i tak nie zrezygnuję z oglądania TNA, bo wciąż mam nadzieję, że jeżeli jakość federacji Dixie pójdzie w górę, jeżeli ratingi wreszcie pójdą w górę i TNA zyska atuty w "starciu" Dawida z Goliatem, to i Goliat zacznie serwować nam swoje produkty w znacznie lepszej jakości. Dopóki Vince nie poczuje na plecach realnego oddechu TNA (a nie wyimaginowanego) to będzie dalej nam serwował w wielu miejsca chłam. Jeżeli TNA, a przede wszystkim Dixie Carter, nie zmieni podejścia, to w kolejnych kilku latach będzie oglądali upadającą federację, na której upadku na pewno nie skorzystają fani.