Historia poza okiem kamery - część 1

Ostatnie wydarzenia (13 grudnia) na live evencie w Kanadzie odbiły się szerokim echem na portalu Attitude. Jak się okazało dla wielu użytkowników była to zupełnie nowa sytuacja, w której pasy mistrzowskie zmieniły właścicieli.
Jednak, chyba nie należy się tak do końca dziwić. Wszak są to bardzo rzadkie sytuacje i nie jest o nich zbyt głośno. Zresztą wrócę do tego później.
Wiadomo, że najbardziej kojarzy się posiadaczy pasa, którzy zdobyli go na większej gali. Ale też niech nikogo nie zmyli to, że zmiany pasów, o których mówi się bardzo mało bądź wcale zawsze odbywały się na houseshows. Artykuł będzie uwzględniał zmiany pasów w latach 1985 - do dzisiaj.
W pierwszej kolejności zdementuję ewentualne wątpliwości utraty pasa interkontynentalnego przez Ricky'ego Steamboata na rzecz Honky Tonk Mana. Doszło do niej na gali Superstars of wrestling, tyle, że emisja telewizyjna nastąpiła kilkanaście dni po jej nagraniu.

Do pierwszej w ogóle zmiany indywidualnego pasa na houseshow doszło 17 stycznia 1992 roku w Springfield. Wówczas to Bret Hart na dwa dni przed Royal Rumble został pokonany przez The Mounti'ego. Oficjalnym powodem straty pasa przez Breta była grypa i gorączka sięgająca prawie 40 stopni, natomiast po cichu mówiło się o przedłużających się negocjacjach w sprawie nowego kontraktu Breta.

Prawie 1,5 roku później IC Title znów zmienił właściciela na houseshow. 6 czerwca 1993 roku Shawn Michaels pokonał swojego byłego partnera z tag teamu Marty'ego Jannetty'ego i po raz drugi został mistrzem interkontynentalnym. Był to również debiut Diesela w federacji, który odegrał znaczącą rolę w walce, ponieważ zaabsorbował uwagę Marty'ego na tyle, że HBK mógł spokojnie wykonać na nim swój superkick. Shawn Michaels trzymał tytuł przez niespełna 2 miesiące, po czym pas został zawieszony przez prezydenta Jacka Tunneya, gdyż HBK posiadając pas nie stoczył walki w jego obronie w ciągu 30 dni.

Źródła nie podają natomiast innego wydarzenia, ale to z całkiem zrozumiałych powodów. 14 grudnia tego samego roku odbywało się nagranie Superstars, a jedna z walk miała być przeznaczona tylko na kasetę VHS "Inside The WWF". Walki były nagrywane, a następnie czasem emitowane w telewizji, a czasem przeznaczone tylko na VHS spod znaku WWF. Jedną z walk jaka się wówczas odbyła był pojedynek o IC Title Razor Ramon vs Ludvig Borga. Fin spinnował Ramona, który trzymał jedną nogę na najniższej linie. Sędzia zauważył to tuż po trzecim klepnięciu i natychmiastowo anulował decyzję nakazując kontynuować pojedynek. Po kilku chwilach Razor chciał podnieść Borge do Crucifix Powerbomb, jednak Ludvig zahaczył nogami sędziego, który padł nieprzytomny. Bad Guy ponowił próbę i gdy miał już Fina na karku, niespodziewanie pojawił się Shawn Michaels, który uderzył fałszywym pasem Ramona i uciekł z ringu, wykorzystując fakt, że sędzia nie patrzy. Borga doczołgał się do Ramona i Earl Hebner odliczył do trzech, po czym Fin mógł wznieść świeżo zdobyty pas i został ogłoszony nowym posiadaczem tytułu. Jednak chwilę później do ringu wszedł inny sędzia, Joey Marella, który opowiedział Hebnerowi co się stało. Po chwili decyzję odwrócono, zwycięzcą przez DQ został Razor Ramon, który następnie zaatakował w ringu Borgę.

Podobna sytuacja miała miejsce 26 grudnia, gdy Michaels odliczył Ramona, ówczesnego posiadacza pasa IC. Decyzja została jednak odwrócona. Ograniczyłem się tylko do wspomnienia takiego faktu, gdyż, więcej o tym wydarzeniu nic nie wiem i nie dotarłem do szczegółów.

26 kwietnia 1995 roku Bob Holly w kontrowersyjnych okolicznościach został oficjalnie ogłoszony zwycięzcą walki o IC Title przeciwko Jeffowi Jarretowi podczas live eventu w Molinie. Bob wykonał clothesline z górnej liny, a sędzia odklepał 3 razy mimo, że Jeff oparł obie stopy o liny. Wobec takiego obrotu sprawy pas został zawieszony jeszcze tego samego wieczora. I również na tej gali odbyła się ponowna walka miedzy Jeffem a Bobem Holly'm, w której zdecydowanym zwycięzcą stał się Jarret.

Reign Jarreta trwał zaledwie 3 tygodnie, po czym stracił pas na rzecz Razor Ramona, również na houseshow. Tym razem odbywał się on w Montrealu i tam w Ladder Matchu Bad Guy zdobył ten pas po raz trzeci w karierze. 3 dni później, podczas tego samego touru, także w stanie Quebec Jeff Jarret odzyskał stracony pas na kolejnym live evencie. Mimo, że żaden z tych pojedynków nie był nagrywany, zmiany pasów są oficjalnie uznawane przez WWE. Na pierwszej gali telewizyjnej po tych eventach, Vince McMahon poinformował widzów i publiczność o zmianach jakie zaszły podczas tych 3 interesujących dni w Kanadzie.

W 1999 roku odbywał się houseshow w Toronto. I właśnie na tej gali Edge zdobył po raz pierwszy w karierze IC Title. Zarząd chciał nagrodzić Edge'owi występ przed własną publicznością. Zarazem był to ostatni raz w latach 90. kiedy tytuł interkontynentalny zmienił posiadacza podczas houseshowu. Następnej nocy, na Fully Loaded Jarret odebrał Edge'owi pas, by stracić go dzień później na Raw.

Na kolejną taką zmianę trzeba było czekać do 2003 roku. 10 sieprnia w Des Moines Christian zdobył IC Title po raz trzeci w karierze, pokonując Bookera T. Czarnoskóry wrestler brał rozbieg, by wykonać Scissors Kick, ale zamiast wykonania akcji upadł na ring. Wykorzystał to Christian, który wykonał Unprettier i odliczył Bookera. Nie był to work, a poważna kontuzja czarnoskórego wrestlera. Publika nie mogąc uwierzyć w to co się stało czekała na odwrócenie bądź anulowanie wyniku, ale nic takiego nie nastąpiło i Christian ku zdziwieniu wszystkich wyszedł z Memorial Auditorium jako nowy mistrz interkontynentlany.


Jeśli chodzi o WWE Championship to kwestią sporną pozostaje czy zmienił on właściciela 2 czy 3 razy podczas houseshowu. Pomijając ten fakt, do którego zaraz wrócę, wszystkie te zmiany dokonały się w pierwszej połowie lat 90. I tutaj wracam do pewnych zastrzeżeń. 1 września 1992 roku Ric Flair pokonał Macho Mana i zdobył po raz drugi WWF Title. Nie obyło się bez pomocy Mr. Perfecta i, także, Razor Ramona. Po 4 minutach bycia trzymanym w Figure 4 Leg Locku, Randy Savage stracił siły, a sędzia odklepał 3 razy wskazując tym samym Nature Boy'a jako nowego mistrza. Większość źródeł podaje, że był to houseshow, jednak trzeba pamiętać, że walka została wyemitowana w telewizji jako materiał Prime Time Wrestling. Dlatego w mojej ocenie nie należy tego pojedynku traktować jako houseshowu, gdyż walka nie tylko została nagrana, ale co najważniejsze - pokazana w telewizji.

Miesiąc później "The Dirtiest Payer in the game" stracił pas, a zdobywcą był Bret Hart. Jak napisał "Hitman" na swojej stronie, Ric Flair odmówił przegrania swojego tytułu w pojedynku, który miałby być emitowany w telewizji. Dlatego też walka była nagrywana, ale nigdy nie została pokoazana w telewizji (faktycznie był to Dark Match po nagraniu odcinka tygodniowego Superstars). Jedynym sposobem, by ją zobaczyć było kupno jednej z dwóch kaset VHS wydanych przez federację (Smack'em Whack'em i Bret Hart His Greatest Matches). Jak dodał Bret, decyzja Flaira była tym bardziej dziwna dla niego, ponieważ dzień po walce na Wembley z British Bulldogiem, Nature Boy przyszedł do jego pokoju hotelowego w Baltimore i powiedział, że była to najlepsza walka jaką widział w życiu.
Powodem tej nieoczekiwanej straty pasa były problemy z uchem wewnętrznym Flaira, które powodowały czasem trudności w zachowaniu równowagi. Federacja nie chciała czekać na poprawę jego zdrowia, dlatego zdecydowała na zmianę tytułu. Hitman twierdzi, że został wybrany do trzymania pasa, gdyż stał z dala od ówczesnego skandalu sterydowego, dlatego miał on być bezpieczną inwestycją, jeśli chodzi o pas mistrzowski.

Ostatnia zmiana pasa mistrzowskiego na houseshow dokonała się 26 listopada 1994 roku w Madison Square Garden. 3 dni po odebraniu mistrzowskiego tytułu od Breta Harta, Bob Backlund przegrał pojedynek o pas z Dieselem (Kevin Nash). Walka przeszła do historii jako najkrótszy pojedynek o WWE Title, gdyż trwała zaledwie 7 sekund. To też krzyczała publika, gdy Backlund pojawiał się na kolejnych galach. Po wymianie spojrzeń między Bobem a Dieselem, ten drugi kopnął mistrza w brzuch po czym wykonał Jackknife Powerbomb i Bob został odliczony.

Słyszałem też o pewnej sytuacji do której doszło podczas live eventu na samym początku 2005 roku. 4 stycznia Randy Orton pokonał ówczesnego mistrza Triple H, przy pomocy innych uczestników nadchodzącego na New Year Revolution Elimination Chamber. Podobno była to walka o mistrzowski pas, ale decyzja o przyznaniu pasa Randy'emu została anulowana. Niestety nigdzie nie udało mi się znaleźć potwierdzenia tej tezy, dlatego traktuję ją jako niepotwierdzoną ciekawostkę.

Oficjalnie można, więc uznać, że World Heavyweight Championship nigdy nie został utracony przez żadnego zawodnika na houseshow (od momentu, gdy pas pojawił się w WWE).

Jak zapewne zauważyliście, w tekście omówiłem tylko zmiany pasów interkontynentalnych i mistrzowskich. Jeśli macie ochotę na więcej, śledźcie uważnie forum, bo II cześć artykułu pojawić się może w każdej chwili. Miłego czytania, mile widziane komentarze.