WWE WrestleMania 41
AEW All In
Wrestler Miesiąca
WWE Shortcut [#360] - Sojusz Bloodline z Judgment Day + Predykcje Fastlane (SmackDown 06/10/2023)
Czym jest Puroresu ?
Puroresu to skrócona wersja słowa "purofesshonaru resuringu" co dosłownie znaczy "profesjonalny wrestling". Do słownika wrestlingu, słowo zostało wprowadzone przez Hisaharu Tanabe za pośrednictwem serwisów intenetowych i Usernetu. Większość ludzi błędnie uważa Puroresu za styl. Na japoński wrestling składa się bowiem jeden podstawowy styl - "Strong-Style", do którego są dołączane inne jak np ultraviolent, lucha libre, MUGA, czy shoot-style.
Początki - "The Rikidozan Era"
Można powiedzieć, że wrestling w Japonii narodził się z chwilą założenia przez Mitsuhiro Momote (ochrzczonego Rikidozan) pierwszej japońskiej federacji wrestlingowej - Japan Pro Wrestling Alliance (JWA) w 1953 roku. Choć już o wiele wcześniej odbywały się w Japonii pokazowe walki, to jednak to wydarzenie jest uznane za początek Puroresu. Na prezydenta promocji wybrano Shinsaku Nitta'e a na chairmana - Tadamasa Sakai. 4 miesiące później, Rikidozan wyjechał na Hawaje, by wziąść udział w "8 Men Tournament", którego stawką była walka o pas z Lou Theszem, ówczesnym World Heavyweight Championem. Momota wygrał ten turniej, jednak 6-tego grudnia poległ w walce z mistrzem, po 43-minutowym pojedynku. Mimo porażki, starania Rikidozana zostały docenione i mógł on wrócić jako bohater do swojego kraju.
19-tego lutego 1954, JWA zabookowało pierwszą galę w Kuramae Kokugikan (stara Sumo Hall), która miała odbywać się przez 3 dni. Pierwsza noc była transmitowana na żywo przez NHK a druga i trzecia przez NTV (Nippon Television Network). Największym zainteresowaniem cieszyła się walka Rikidozan & Kimura vs The Sharp Brothers. Tysiące ludzi niemających w domach odbiorników telewizyjnych, przybywało na ulice, by oglądać swojego ulubieńca Rikidozana z tzw. "Street Television" . Po sukcesie jaki w któtkim czasie odniosło JWA, zaczęły powstawać nowe federacje. W marcu 1954 roku, Toshio Yamaguchi założył All Japan Pro Wrestling Alliance w Osace, a 10-tego maja, legendarny judoka Masahiko Kimura otworzył International Pro-Wrestling Force w Kumamoto.
W listopadzie, japoński dziennik Sankei Shimbun zorganizował kobiece show, którego gwiazdą miała być znana amerykańska zapaśniczka i mistrzyni świata - Mildred Burke. Oprócz niej, na gali miało walczyć 6 innych amerykańskich kobiet i 4 japonki. Jako, że popularność Joshiresu (kobiecy wrestling) znacząco wzrosła, w tym samym roku powstało aż ponad 6 kobiecych federacji, w tym Japan Women's Wrestling Club, założone przez The Pan Ikari & Chopin Ikari, które uczyły się wrestlingu od 1948 roku, oraz All Japan Women's Pro-Wrestling Associataion (fundament dzisiejszego All Japan Women's Pro-Wrestling) założone przez The Matsunaga Brothers.
22-ego grudnia 1954, odbyła się pierwsza walka o Japanese Heavyweight Championship. W kontrowersyjnym pojedynku Rikidozan podejmował Masahiko Kimure. Walkę ostatecznie wygrał Rikidozan, ale jak napisał w swojej biografii Kimura, match miał się zakończyć jako Time Limit Draw, jednak Rikidozan zaczął walczyć shootowo czego Kimura nie był w stanie odeprzeć.
W 1955 roku, powstało All Japan Women's Pro-Wrestling Alliance, która działała podobnie do starego NWA (zawarta unia pomiędzy promotorami itp). Stworzono pasy aż do siedmiu wag w singlu i dwóch w dywizji Tag-Team. 2 lata później, po odejściu The Ikari Brothers, Joshi Wrestling stracił na popularności. All Japan Women's Pro-wrestling Alliance zostało kierowane przez nieodpowiednich ludzi przez co z kobiecego wrestling, Joshi zamieniało się w teatry striptizerskie.
2-giego października 1957 odbył się wielki rematch z przed lat i tym samym pierwszy World Heavyweight Championship Match w Japonii. Rikidozan znów nie zdołał pokonać Lou Thesza i walka zakończyła się przez Time Limit Draw. Na wielkim baseballowym stadionie Korakuen Stadium, zgromadzono aż 30 tysięcy widzów, co było rekordem jeśli chodzi o japoński wrestling.
w 1959 roku, odbyła się "World League" na zasadach Round-Robin Tournament. W fianle turnieju, Rikidozan pokonał Jessa Ortege, a turniej zdobył taką popularność, że organizowano go co roku, do 1972.
Era, Rikidozana dobiegła końca 8-ego grudnia 1963 roku, kiedy ten został dźgnięty przez członka Yakuzy i zmarł. Bez wątpienia nikt inny nie zasługuje bardziej niż on na miano "Ojca Puroresu". Wpływ Rikidozana na promocje wrestlingu w Japonii był niesamowity i zawsze pozostanie on największą legendą puroresu.
Lata 60-te
Nie był to zbytnio przełomowy okres dla puroresu. Nie powstało zbyt dużo ważnych federacji, a następca Rikidozana ciągle nie był znany.
W 1964 roku, zmarł Banboku Ohno, który był głownym Commissionerem w JWA, przez co zarząd federacji musiał wybrać Seijiro Kawashima na jego stanowisko. Rok później do rosteru JWA dołączyli członkowie japońskich olimpijczyków z Olimpiady z 1964 roku - Masa Saito i Kouji "Thunder" Sugiyama. W tym samym roku, Giant Baba zdobył NWA International Heavyweight Championship po walce z Dickiem "The Bruiserem", które było wakujące od śmierci Rikidozana. Z roku na rok, sytuacja JWA zaczęła się jednak pogarszać. Chairman JWA, Isao Yoshiwara postanowił opuścić federacje i założyć wraz Kouji Sugiyama i Kiyomasa Kusatsu nową promocję. Ostatecznie jednak, federacja została założona z Hiro Matsudą i została nazwana - International Wrestling Enterprise. Swoją pierwszą kartę, IWE ułożyło w porozumieniu z Tokyo Pro. Show miało miejsce 5-tego stycznia 1967, a w main evencie Danny Hodge obronił NWA World Junior Heavyweight Title po Time Limit Draw w walce z Hiro Matsudą. W kwietniu postanowiono połączyć wszystkie kobiece promocje z Japan Women's Pro-wrestling Association i zunifikować pasy. Z 7 dywizji wagowych zrobiono 3 - heavyweight, middleweight i lightweight.
Z końcem lat 60-tych, popularność Antonio Inokiego i Gianta Baby bardzo rosła i stawali się oni powoli największymi gwiazdami puro. Na match z sierpnia 1967, w którym Giant Baba walczył z Genem Kińskim o NWA International Heavyweight Championship, przybyło aż 20 tysięcy widzów, co było największym wynikiem od walki Thesza z Rikidozanen. Baba bronił pasa aż 21 razy, gdy w końcu został pokonany przez Bobo Brazila 25-ego czerwca 1968 roku.
W 1969, National Wrestling Alliance zrezygnowało z partnerstwa ze strony IWE, w wyniku czego prezydent IWE - Isao Yoshiwara, rozpoczął negocjacje z Vernem Gagna z American Wrestling Association.
Lata 70-te - Narodziny All Japan i New Japan Pro Wrestling
Verne Gagne już w lutym 1970 pojawił się w Japonii. W pierwszym AWA World Heavyweight Title matchu, szef federacji spotkał się z Shozo "Strong" Kobayashi. Walka zakończyła się Drawem po Double KO. Razem z Gagne'm do Japonii przylecieli Terry i Dory Funk Jr., gdzie po niespełna kilku miesiącach walk wygrali All Asia Tag Team Titles od Antonio Inokegoi i Michiaki Yoshimury.
Rok 1971 był ostatnim rokiem występów Antonio Inokiego w JWA, który planował już założenie nowej federacji. Oficjalnie, 6-tego marca 1972 roku, na świat przychodzi federacja, która całkowicie zmieniła japoński wrestling - New Japan Pro Wrestling. Pierwsze show nowej promocji zostało zabookowane w Ota Ward Gym w Tokio. Na gali pojawili się tacy wrestlerzy jak Tatsumi Fujinami, Kotetsu Yamamoto, Osamu Kido, oraz Karl Gotch, który w main evencie pokonał Inokiego. Utworzenie nowej federacji jeszcze bardziej pogrążyło JWA. Promocja Rikidozana zerwała kontrakt z Nippon TV, bo ta nie chciała puszczać żadnego matchu Gianta Baby, jeśli NET TV nie będzie puszczało matchy z Inokim. Cała sytuacja była na tyle nieprzyjemna, że Giant Baba opuścił JWA, tym samym ją pogrążając i założył własną federację - All Japan Pro Wrestling. Jeszcze w tym samym miesiącu do rosteru All Japan dołączył Tomomi Tsuruta, który był jednym z olimpijczyków w Monachium. Po pierwszej gali i głosowaniu widzów, Tomomi Tsuruta otrzymał przydomek Jumbo i stał się jednym z ulubieńców publiczności. Ostatecznym ciosem dla JWA było podpisanie przez Babe kontraktu z Nippon TV co doprowadziło do zerwania kontraktu JWA z NET TV i ostatecznego upadku federacji. Po dołączeniu do All Japan, Tsuruty, New Japan chwyciło również po olimpijczyka. Do rosteru dołączył Mitsuo Yoshida, znany później jako Riki Choshu.
Rok 1974 był rokiem Inokiego. W marcu, wrestler bronił pasa w walce z Shozo Kobayashim, byłą gwiazdą IWE. Match ten został okrzyknięty "największym" od niesławnego pojedynku Rikidozan vs. Masahiko Kimura. Przez rok 1974, Inoki bronił NWF World Heavyweight Title z takimi wrestlerami jak Sakaguch, Tiger Jeet Singh, Kintaro Ohki i Andre The Giant. W tym samym czasie w All Japan, Giant Baba pokonał Jacka Brisco i został pierwszym Azjatą posiadającym NWA World Heavyweight Title. W maju 1975, PWF Heavyweight Champion Giant Baba spotkał się w "Double Title Matchu" z WWWF Heavyweight Championem Bruno Sammartino. Match ten zakończył się drawem. Wkrótce New Japan dołączyło do National Wrestling Alliance a na niedługo później rodzina Rikidozana zabroniła Inokiemu identyfikować się w żaden sposób z Rikidozanem i zabroniła nawet mówić publicznie, że jest on jednym z uczniów mistrza.
Rok 1976 przyniósł ze sobą bardzo niesławną walkę, okrzykniętą nawet - najbardziej nudną walka w historii sportu - Muhammad Ali vs Antonio Inoki. Antonio nie mógł w niej wykonywać żadnych suplexów ani submissionów, przez co oprócz low kicków, przez 15 rund nic się tam nie działo. Po walce zakończonej drawem i powrocie Aliego do USA, musiał on być hospitalizowany, bo jego nogi były strasznie obite.
Rok później, w All Japan zawitał były sumita - Prince Tonga, znany z późniejszych występów w WCW jako Meng i w WWF jako Haku. W New Japan natomiat, Mitsuo Yoshida zmienił ringname na Riki Choshu. W tym samym roku, All Japan Women's zorganizowało swoją pierwszą galę w Nippon Budokan, w której walczono o najbardziej prestiżowy pas kobiet - WWWA World Title. W walce wieczoru, Maki Ueda podjęła swoja partnerkę Jackie Satoh. Walka skończyła się 60 minutowym drawem, ale WWWA President Mildred Burke, która była specjalną sędziną tego pojedynku, za zwyciężczynie wybrała Jackie.
W 1978 roku, zawodnik New Japan - Tatsumi Fujinami został pierwszym azjatą, który zdobył WWWF Junior Heavyweight Title. Japończyk pokonał Carlosa Jose Estradę w Madison Square Garden i przyjął owację na stojąco od publiczności i całej dywizji Junior Heavyweight.
26-ego sierpnia 1979 roku, dziennik Tokyo Sports, zoorganizował "Dream Show" z wrestlerami All Japan, New Japan i IWE. Na gali pojawiły się takie gwiazdy jak - Mil Mascaras, Great Kojika, Motoshi Ookuma, Abdullah The Butcher, Tatsumi Fujinami, Jumbo Tsuruta, Masa Saito i inni. W październiku, Baba obronił NWA World Heavyweight Title po raz drugi. Tym razem jego ofiarą okazał się Harley Race. Miesiąc później w rewanżu, Amerykanin pokonał jednak Babe i zdobył pas. W listopadzie, kolejny Japończyk zdobył pas w WWF. Tym razem był to Seiji Sakaguch, który pokonał Pata Pattersona i wygrał WWF North American Heavyweight Title. Miesiąc później, doszło do pojedynku między Antonio Inokim a Bobem Backlundem o WWF Heavyweight Title. Match wygrał Inoki, ale sędziowie uznali go za no-contest, po interwencji Tiger Jeet Singha. Ostatecznie pas zawakowano a Backlund wygrał pas kilka dni później w walce z Bobbym Duncumem.
Lata 80-te
Rok 1980 rozpoczął się nie najlepiej. Od wrestlingu odeszła gwiazda New Japan - Kotetsu Yamamoto. 1981 był zdecydowanie rokiem Gianta Baby. 19-tego kwietnia stoczył on swój 3-tysięczny match a już 2 miesiące później razem z Jumbo Tsurutą wygrał o wakujące NWA World Tag Team Titles. We wrześniu, Baba po raz kolejny dał o sobie znać i pokonał Harleya Race, wygrywając tym samym po raz trzeci NWA World Heavyweight Title.
Rok kolejny rozpoczyna prawdziwy pożar, którego zapalnikiem był Abdullah The Butcher. Wrestler, będąc jedną z topowych gwiazd All Japan, przeszedł do konkurencyjnego New Japan, wywołując niesamowite kontrowersje.Tego samego roku w New Japan zadebiutował Tiger Mask (Satoru Sayama), tocząc walkę z Dynamite Kidem, która przeszła już do historii wrestlingu jako pierwszy match high-flyierów. Pod koniec roku, All Japan odpowiedziało na przejście Abdullaha The Butchera, sprowadzając do siebie największego heela z New Japan - Tiger Jeet Singha. Rok 1981, kończy się zawieszeniem przez Tatsumiego Fujinami pasa WWF Junior Heavyweight Title. Wrestler postanowił walczyć od tamtej pory w dywizji Heavyweight.
W 1982 roku, feud Tiger Maska i Dynamite Kida, ciągle trwał. Obaj zadziwiali publiczność, swoimi niemalże akrobatycznymi popisami w ringu, podczas walk o WWF Junior Heavyweight Title. Niestety w maju, Tiger Mask dostał kontuzji i pas został zawakowany. Po ponad 20 dniach, Sayama powrócił jednak na ring i wygrał NWA World Junior Heavyweight Title od Lesa Thorntona, a dzień później pokonał Black Tigera i odzyskał WWF Junior Heavyweight Title.
Rok 1983, otworzył turniej o International Wrestling Grand Prix(IWGP) powstałe rok temu. Zwycięzcą okazał się Hulk Hogan, który pokonał Antonio Inokiego przez KO.
Ciągłe kontuzje kolan Tiger Maska, zmusiły go do zakończenia kariery. Było to wielkim ciosem dla fanów zawodnika, dla których szukano już zastępcy Satoru Sayamy.
W lutym 1984, kolejna gwiazda puroresu zdobyła prestiżowy, amerykański tytuł. Tym razem był to Jumbo Tsuruta, który pokonał Nicka Bockwinkela i odebrał mu AWA World Heavyweight Title. W kwietniu, Akira Maeda, Nobuhiko Takada, Yoshiaki Fujiwara, Gran Hamada, Rusher Kimura, Ryuma Go i Mach Hayato stworzyli pierwszą shoot-style'ową federację - UWF. Po 354 dniach, do wrestlingu powrócił Satoru Sayama, który zasilił roster UWF. W tym samym mniej więcej okresie, w All Japan pojawił się Tiger Mask II, a pod koniec roku z New Japan przeskoczyli także The British Bulldogs.
W czerwcu 1985 roku, 5 gwiazd UWF - Akira Maeda, Nobuhiko Takada, Yoshiaki Fujiawara, Osamu Kido, i Kazuo Yamazaki powróciło do New Japan i pojawiło się w karcie New Japan's Ryogoku Kokugikan. W styczniu następnego roku, wrestlerzy UWF rozpoczęli między-federacyjny feud z New Japan.
W 1987 roku, po zwycięstwie nad Saito w turnieju IWGP, Antonio Inoki został ogłoszony pierwszym IWGP Heavyweight Championem. Pod koniec roku, Japan Pro ogłosiło upadek, po tym jak Riki Choshu przeszedł do New Japan. Reszta wrestlerów z rosteru nie poszła jednak w ślady Rikiego i zasiliła roster All Japan.
Rok 1988, nie zaczyna się najlepiej dla New Japan. Po zwolnieniu Akira Maedy, ten wraz z Nobuhiko Takadą i Yamazakim, uformowal "nowe" UWF. W maju, nowym IWGP Heavyweight Championem został Tatsumi Fujinami, który pokonał Big Van Vadera w walce z o wakujący z powodu kontuzji Inokiego, tytuł. W sierpniu, Antonio Inoki powrócił po kontuzji, jednak nie udało mu się pokonać Tatsumiego Fujinami i zdobyć tytułu. Walka zakończyła się po 60-minutowym drawie.
W kwietniu 1989 roku, Jumbo Tsuruta - International Heavyweight Champion, pokonał PWF Heavyweight i United National Heavyweight Championa - Stana Hansena i zunifikował tytuły, tworząc tym samym - Triple Crown Heavyweight Championship. Pod koniec roku, w New Japan zadebiutował Jushin "Thunder" Liger w walce z Kuniakim Kobayashi, a miesiąc później były zawodnik All Japan - Atsushi Onita, założył Frontier Martial-arts Wrestling - federację łączącą strong-style i shoot-style z ultraviolentem.
Lata 90-te - Narodziny Gwiazd
W lutym 1990 roku, New Japan zabookował swoją drugą z gal w Tokyo Dome, a Jumbo Tsuruta, Genichiro Tenryu i Tiger Mask II, walczyli na tym show po raz pierwszy dla New Japan. Miesiąc później, na świat przyszła pierwsza w Japonii federacja Lucha Libre - Universal Pro-Wrestling, którą kierował Gran Hamada z pomocą Yoshihiro Asai (Ultimo Dragon) i innych meksykańskich wrestlerów. W kwietniu, z All Japan odszedł Genichiro Tenryu, który podpisał kontrakt z drugą największą firmą produkującą okulary w Japonii. Miesiąc później, Tiger Mask zaszokował całą Japonię. Podczas walki tag-teamowej z Toshiakim Kawadą, powiedział swojemu partnerowi by ten zdjął mu maskę. Kawada tak też uczynił i tym samym zrobił z Mitsuharu Misawy, największą gwiazdę. 4-tego sierpnia, Atsushi Onita stoczył swój pierwszy słynny Death Match. Pokonał on Tarzana Goto w No-Rope Electric-Explosive Barbed-Wire Death Matchu. 10-tego października, nowa federacja - Super World Sports, nazywana "A Money Puroresu", zrobiła swoje pierwsze show. Federacja podpisała wkrótce kontrakt z WWF a główną gwiazdą promocji został Genichiro Tenryu. Rok 1990 zakończył się bardzo pomyślnie dla New Japan. Federacja bowiem podpisała kontrakt z World Championship Wrestling co pomogło wypromować wielu wrestlerów.
W styczniu 1991 roku, show zorganizowała nowa federacja - UWF-International. Shoot-Style'owa promocja została zarządzana przez tych samych wrestlerów co dawne UWF, za wyjątkiem Maedy i Fujiwaragumi. Akira Maeda stworzył natomiast własną federację w identycznym stylu co UWF-I - RINGS. W lipcu, odbyła się legendarna walka - Jushin Liger vs Pegasus Kid. Match miał stypulacje Mascara contra Mascara, a zwycięzcą został Liger, pozbawiając tym samym maski - Chrisa Benoita. Miesiąc później powstała nowa federacja ultraviolentowa, będąca alternatywą dla FMW - Wrestling Stars In New Generation (W*ING). Kilka sztabowych gwiazd FMW, przeszło do konkurencji, która przetrwała tylko 3 lata, będąc pod złymi rządami Kiyoshi Ibarakiego. Aż do 1994 roku, FMW rywalizowała jedynie z IWA-Japan, kierowanym przez puertorykanina - Victora Quinonesa. Rok 1991, zakończył się bardzo pomyślnie dla młodego i obiecującego Mitsuharu Misawy. Ulubieniec publiczności pokonał Jumbo Tsurutę przez facelock i został pierwszym Japończykiem, który pokonał Jumbo przez submission.
W marcu 1993 roku, powstała druga w Japonii, federacja Lucha Libre - Michinoku Pro Wrestling. Promocja została kierowana przez The Great Sasuke i Ultimo Dragona, a nie jak większość myśli przez Taka Michinoku. Taka był jedynie najzdolniejszym uczniem, Sasuke i dostał komediowy gimmick "Michinoku" , by podczas touru w USA, spopularyzować federację. W kwietniu 1993 roku, odbyło się 25-lecie All Japan Women's Pro-Wrestling i z tej okazji zabookowano show o nazwie "Dream Slam'. Do dzis, gala ta jest uznawana za najlepszą w historii wrestlingu.
4-tego stycznia 1994 roku, na gali New Japan w Tokyo Dome, Genichiro Tenryu spinował Antonio Inokiego i tym samym zapisał się do historii puroresu jako wrestler, który jako pierwszy spinował Inokiego i Gianta Babe. Generalnie, rok 1994 był rokiem Mitsuharu Misawy i jego tag partnera Kenty Kobashi, który dopiero u boku Misawy zaczął pokazywać w pełni swoje umiejętności. Mitshuaru Misawa i Kenta Kobashi w 1994 stoczyli aż 2 walki ocenione na 5 gwiazdek. Rok później, było ich już 4, i po 1 w single matchach. W tym także roku na świat przyszła nowa, ultraviolentowa federacja - Big Japan, która została zbudowana z fundamentów W*ING i IWA-Japan. BJW zostało założone przez Great Kojike i Kendo Nagasakiego. Federacja zasłynęła głownie tym, że w swoim jakże chorych death matchach używała zwierząt takich jak piranie, skorpiony, pająki a później także ośmiornice. BJW do dziś jest najdłużej funkcjonującą federacją ultraviolentową, bez jakiejkolwiek przerwy.
2-ego kwietnia 1995 roku, magazyn baseballowy - Sha, ufundował gale o nazwie Weekly Pro Wrestling. Na gali walczyli wrestlerzy i zawodniczki takich federacji takich jak - New Japan, All Japan, FMW, UWF International, Fujiwaragumi, RINGS, Pancrase, All Japan Women's, Michinoku Pro, JWP, LLPW, IWA Japan i Go Gundan. Tej samej nocy, W.A.R. zrobiło galę z zawodnikami New Japan, Michinoku Pro oraz LLPW. 5-ego maja, Atsushi Onita w swoim retirement matchu, pokonał Hayabuse i zrobił z niego największa gwiazdę w federacji. W listopadzie, upadło Fujiwaragumi, po tym jak wszyscy wrestlerzy za wyjątkiem Fujiawary, odeszli od federacji. Zawodnicy stworzyli BattlArts, które zostało kierowane przez Yukiego Ishikawę i bardzo szybko zdobyło renomę dzieki serii feudów z wrestlerami Michinoku Pro Wrestling.
2-ego czerwca 1996 roku, odbył się J-Crown Tournament, mający na celu zunifikowanie 8 pasów z dywizji Light-Heavyweight. Zwycięzcą został The Great Sasuke i został posiadaczem wszystkich 8 pasów.
Rok 1997, był po raz kolejny rokiem Mitsuharu Misawy. Misawa stoczył genialny feud z Kenta Kobashim z 2 genialnymi walkami oraz 5 gwiazkowy pojedynek z Toshiakim Kawada, który do dziś jest uznawany za jeden z najlepszych matchów w historii.
1-ego maja 1998 roku, All Japan zorganizowało supershow w Tokyo Dome. Odbyły się 2 walki wieczoru. W pierwszej, Toshiaki Kawada pokonał Mitsuharu Misawe i został Triple Crown Championem, w drugiej Kenta Kobashi i Johnny Ace pokonali Vadera i Stana Hansena. 31-ego października, Misawa i Kobashi spotkali się po raz kolejny i znów stoczyli 5 gwiazdkowy pojedynek.
4-ego stycznia 1999 roku, New Japan po raz kolejny zorganizowało supershow w Tokyo Dome. W pierwszej z walk wieczoru Mutoh pokonał Scotta Nortona i został IWGP Heavyweight Championem a w drugiej Yoshinari Ogawa podejmował Shinya'e Hashimoto. Wynik był zabookowany na zwycięstwo Hashimoto, jednak Ogawa shootowo zaatakował, Shinye i walka zakończyła się no contest. Na gali pojawił się również Atsushi Onita, który walczył po raz pierwszy dla New Japan. Legenda ultraviolentu została jednak zdydkwalifikowana za użycia ognia na Kensuke Sasakim. 31-ego stycznia, świat został zaszokowany wieścią o śmierci założyciela i szefa All Japan - Gianta Baby.
2000-dziś
Po śmierci Baby, na szefa wybrano Mitsuharu Misawe, jednak na niedługo później, po głosowaniu zarządu, usunięto go z pozycji szefa. 16-ego czerwca, 24 z 26 zakontraktowanych wrestlerów All Japan opuściło promocję na rzecz nowego projektu, co Misawa ogłosił podczas konferencji prasowej. Kilka dni później, Misawa oznajmił, że nowa federacja będzie nosiła nazwę - Pro Wrestling NOAH, a jej nazwą będzie nawiązywała do biblijnej arki Noego.
Rok 2001 w opustoszałym All Japan, został otworzony ceremonią legendarnego Stana Hansena, który oficjalnie kończył karierę. 2 miesiące później, Shinya Hashimoto założył nową promocję - ZERO-ONE, która zadebiutowała galą w Ryogoku Kokugikan. 8-ego października, New Japan zrobiło memorial show w Tokyo Dome z okazji 50-lecia puroresu. W main evencie gali, Jun Akiyama i Yuji Nagata pokonali Kejiego Muto i Hiroshiego Hase. Również na tej gali, Fujinami stoczył match z okazji 30-lecia w puroresu. W teamie z Bobem Backlundem, pokonał Terry'ego i Dory'ego Funka Jr'a,
W styczniu 2002 roku, New Japan na rzecz All Japan opuścił Keji Mutoh a niedługo po nim także Satoshi Kojima, po tym jak obaj nie mogli dojść do porozumienia z zarządem federacji. W lutym, FMW zostało oficjalnie zamknięte, po tym jak największa gwiazda - Hayabusa, złamał sobie kark po nieudanie wykonanym spingboard moonsaulcie w walce z Mammothem Sasaki. Do zamknięcia federacji przyczyniła się także Yakuza, która wyłudzała pieniądze "za ochronę" od szefostwa federacji. W kwietniu, Taka Michinoku założył - KAIENTAI Dojo - federację łączącą strong style z lucha libre. Miesiąc później, Hiromichi "Kohdo" Fuyuki, utworzył federację, która miała kontynuować tradycje FMW - World Entertainment Wrestling. Tego samego miesiąca, powiesił się ostatni z szefów FMW, który nie wytrzymał presji narzucanej przez Yakuze. W październiku, Nobuhiko Takada stoczył swój retirement match na gali PRIDE 23 w Tokyo Dome. Legendarny shoot-wrestler, poległ w walce z Kiyoshi Tamura.
Rok 2003 należał do NOAH. To tam toczyły się najlepsze walki i feudy, którymi kierował GHC Champion - Kenta Kobashi. Legendarny wrestler był niepokonany od marca 2003 roku do 5-ego maja 2005, kiedy to poległ w pojedynku z Takeshim Rikio
5-ego lipca 2004, Toryumon Japan - federacja mająca na celu szkolenie wrestlerów w stylu lucha libre, zmieniła nazwę na Dragon Gate a były szef, Ultimo Dragon odszedł od promocji by pracować na rzecz projektu Toryumon Mexico. 22-ego grudnia, ZERO-ONE opuścił Shinya Hashimoto a federacja zmieniła nazwę na ZERO-ONE/Max.
W marcu 2005 roku, swój ostatni match stoczyła legendarna Lioness Asuka a krótko po jej odejściu, GAEA Japan zostało rozwiązane. Miesiąc po rozwiązaniu GAEA Japan, upadła inna federacja Joshi - All Japan Women's Pro Wrestling, która była najdłużej funkcjonującą federacją w Japonii. 23-ego lutego 2006 roku, Dragondoor, zmieniło nazwę federacji na Pro Wrestling El Dorado. Miesiąc później, kolejna Joshi zakończyła karierę. Haruka Eigen, stoczyła swój ostatni match w teamie z Junem Akiyama, przeciwko Akira Taue & Masao Inoue. Dzień później, do Eigen, dołączyła także Kumiko Maekawa. W lipcu, egzystencję kończy kolejna federacja - W.A.R. i robi swoją ostatnią z gal w Kourakuen Hall. W sierpniu, karierę kończy Hiroshi Hase, walcząc po raz ostatni w All Japan.
W lutym 2007, Kensuke Sasaki wraz z żoną Akirą Hokuto, stworzyli promocje - Kensuke Office. Nacisk w federacji jest tylko i wyłącznie kładziony na wrestlerów poniżej 20 roku życia. 20 maja, kolejna legendarna Joshi kończy karierę. Weteranka LLPW, Eagle Sawai, stoczyła swoją ostatnią walkę w teamie z Mayumi Ozaki, przeciwko Harley Saito & Dynamite Kansai.
Po odejściu z New Japan, Antonio Inoki postanowił stworzyć federację typowo shoot-wrestlingową. Promocja została nazwana - Inoki Genome Federation. Generalnie rok 2007 tak jak i oba poprzednie, należał do Pro Wrestling NOAH. Świetne walki wrestlerów typu KENTA, Marufuji, Akiyama, ale niezbyt udany title run z pasem Mitsuharu Misawy, którego forma pozostawiała już wiele do życzenia.
Rok 2008 otworzył retirement Dory'ego Funka Jr, który stoczył swoją ostatnią walkę w karierze. Był to rok, który jednak należał do młodych. New Japan zostało wspaniale poprowadzone przez Hiroshiego Tanahasi i Hirookiego Goto, w NOAH można było oglądać 17-letniego wychowanka Katsuhiko Nakajime, młodego GHC Heavyweight Championa Takeshi Morishime oraz wspaniały duet - KENTA/Marufuji. W All Japan, zdecydowanym #1 był Kaz Hayashi, który doskonale radził sobie w walkach juniorów i toczył świetnie pojedynki.
Rok 2009 jak na razie należy do Go Shiozakiego, który mimo, krótkiego posiadania pasa GHC Heavweight Title, jest doskonale znany przez fanów z całego świata, a zawdzięcza to długotrwałym występom w ROH.
13-ego czerwca, podczas jednej z walk Global Tag League, po suplexie wykonanym przez Akitoshi Saito, Mitsuharu Misawa stracił przytomność. Po mimo natychmiatowej pomocy i przetransportowaniu do szpitala, jedna z największych legend puroresu zmarła, pozostawiając Pro Wrestling NOAH. Śmierć Mitsuharu to wielki cios nie tylko dla fanów puroresu, ale też całego światka wrestlingowego.
Za nami już ponad 50 lat puroresu i w przeciwieństwie do amerykańskiego wrestlingu, japoński nie uległ tak znaczącej zmianie. Mimo tych wszystkich wariacji ze stylami, komediowych promocji i gimmicków, to umiejętności ringowe liczą się najbardziej i to właśnie to jest podstawą.
Komentarze (0)
Skomentuj stronę