Jak Hogan i McMahon oszukali Breta Harta

Wymienialibyśmy tę walkę wśród największych klasyków, gdyby doszła do skutku. Było blisko.

Kwiecień 1993 roku, WrestleMania IX. Dzięki oszustwu Yokozuna pokonuje Breta Harta i zdobywa WWF Championship. Na ring wbiega rozwścieczony Hogan, przerywa celebrację i żywo gestykulując domaga się sprawiedliwości. Reaguje na to manager Yokozuny Mr. Fuji, który proponuje Hulksterowi, by ten zmierzył się z nowym mistrzem, jeśli ma odwagę. Każdy wrestler przyjąłby takie wyzwanie bez zastanowienia, ale nie Hogan. Najważniejsze dla niego jest bowiem w tej chwili zdrowie Hitmana (Fuji sypnął mu w oczy solą) i dopiero po jego namowach decyduje się na walkę. Dwadzieścia sekund później jest już mistrzem WWF.

- Dzięki brachu. Nie zapomnę ci tego. Będę szczęśliwy, kiedy będę mógł się zrewanżować w podobny sposób - powiedział zadowolony Hogan, gdy kilka minut później spotkał Harta na backstage'u.
- Zapamiętam twoje słowa, Terry - odpadł ten drugi.

Ze strony Hogana podziękowanie było czymś więcej niż tylko zwykłą grzecznością. Brzmiało raczej jak westchnienie z ulgą, że jeszcze nie wszystko stracone. Niezmiennie Hulkster był potężną postacią za kulisami i każdy szczegół trzeba było z nim uzgadniać. Ale odkąd rok wcześniej WWF wstrząsnął skandal sterydowy (którego był głównym bohaterem), federacja zmieniła kierunek, otworzyła drzwi przed mniejszymi gabarytowo wrestlerami, a symbolem nowej ery stał się właśnie Hart. Napompowani mięśniacy znani z lat 80., w tym sam Hogan, mieli być od teraz jedynie specjalną atrakcją. Hulk musiał się więc obawiać, że Hitman może się nie zgodzić, by stracić pas de facto na jego rzecz.

Czy było to w ogóle możliwe? Pozycja Harta była zbyt słaba, by mógł on sam zablokować aspiracje Hogana. Co jednak ważne, stała za nim szatnia, a w szczególności tacy wrestlerzy jak Undertaker czy Shawn Michaels, których kariera miała nabrać tempa po odsunięciu od main eventów Hulkstera i jemu podobnych. Oznacza to, że gdyby Bret się zaparł, że walki nie przegra, to WWF nie miałoby wyjścia, bo naciski mogłyby wywołać bunt w szatni. Jednak Hart zgodził się po zaledwie chwili namysłu, skuszony zapowiedzią Vince'a McMahona, że ten wiąże z nim wielkie plany.

Spór wokół Hogana miał jednak charakter nie tylko pokoleniowy, ale też finansowy. W wyniku afery sterydowej WWF straciło fortunę, a wielu wrestlerów - pracę. Normalną praktyką było obniżanie zarobków, więc (na przykład) mimo kontuzji kolana Owen Hart wrócił do pracy, bo nie mógł wyżywić rodziny z pensji, jaką dostawał na zwolnieniu lekarskim. Kto miał okazję, odchodził do WCW, gdzie pieniędzy było w bród. Tymczasem w WWF panowało przekonanie, że mistrzem świata nie może w takich okolicznościach być wrestler, który nie zarabia na cały roster. A w porównaniu do runu Hitmana, mistrz Hogan przynosił wręcz straty.

Maj 1993 roku. McMahon zapowiedział Hartowi, że wygra pierwszy w historii turniej King of the Ring. Wkrótce potem Hitman i Hogan zabierają się do nagrywania filmików promujących ich walkę, którą zaplanowano na SummerSlam. Jeszcze nie wiadomo, kto wyjdzie z niej zwycięsko, ale pewne jest to, że sympatia publiczności będzie po stronie Kanadyjczyka. Kilka dni później McMahon zdradza jednak Hartowi, że odzyska pas, zmuszając Hulkstera do klepania po Sharpshooterze. Prosi jednak, by nikomu o tym nie mówił, zanim z planem nie zapozna się sam Hogan. On jeszcze o niczym nie wie.

Kiedy jednak Hogan dowiedział się, że ma przegrać z Hartem, kategorycznie odmówił, twierdząc, że to "nie jego liga". Stanęło więc na tym, że na King of the Ring pas wróci do Yokozuny, a zastępczym przeciwnikiem Hitmana na SummerSlam będzie Jerry Lawler. Hart był w szoku, bo pamiętał słowa Hogana wypowiedziane po WrestleManii, a poza tym zamiast z mistrzem świata, kimkolwiek by on był, miał walczyć z niedawnym konferansjerem gali Superstars.

Czerwiec 1993 roku, King of the Ring. Hart postanowił porozmawiać z Hoganem, ale nie wcześniej niż po jego walce z Yokozuną. Wolał poczekać niż ryzykować sytuację, w której pod wpływem awantury zmienionoby plany odnośnie Samoańczyka. Jego zdenerwowanie było jednak tak ogromne, że wyładował się na Brutusie Beefcake'u, którego jedyną winą było to, że przyjaźnił się z Hulksterem. W końcu po starciu z Yokozuną do szatni wchodzi Hogan.

- Terry, chcę z tobą porozmawiać - powiedział Hart, po czym nastała cisza. - Na WrestleManii powiedziałeś mi, że będziesz szczęśliwy, gdy będziesz mógł mi się zrewanżować. A teraz nawet nie chcesz ze mną walczyć, nie chcesz przegrać i mówisz, że nie gram w twojej lidze.
- Cóż, masz rację. Nie grasz w mojej lidze. W imieniu swoim, mojej rodziny i większości wrestlerów powiem ci tylko, żebyś się pierdolił - wyrzucił z siebie, po czym dodał - Nie znasz całej historii, brachu.

Po walce wieczoru, w której Hart pokonał Bam Bama Bigelowa, McMahon wziął go na stronę i upomniał, że publiczne skrytykowanie Hogana było nieprofesjonalne. - Wygranie King of the Ring to wspaniała sprawa, tylko nie daje takich samych pieniędzy jak bycie mistrzem świata - wypalił Hitman, a Vince nie mógł zaprzeczyć.

Dzień później. Hogan zauważa Harta i przywołuje go ruchem palca, jakim zwykle ojciec wzywa do siebie niegrzeczne dziecko. Hitman jednak nic sobie z tego nie robi. - Możemy zamienić słowo? - pyta w końcu Hulkster. Hart skinął głową i obaj poszli na spacer.

Hogan wyznał Hartowi, że był gotów stracić tytuł, ale zrezygnował z walki, kiedy McMahon zmienił jej stypulację na non-title match. Hart nic o tej zmianie nie wiedział. Pamiętał za to zdjęcia z pasem mistrzowskim, jakie robił sobie z Hulksterem kilka tygodni wcześniej. To był dla niego punkt odniesienia. Przypomniał też historię o graniu w innych ligach.

- To nieprawda, brachu! - krzyknął, po czym złapał Harta za rękaw i zaprowadził do biura McMahona. Tam powtórzył swoją wersję wydarzeń i poprosił Vince'a o potwierdzenie. Ten zaś spojrzał na Hitmana chłodnym wzrokiem i oznajmił: - Nigdy nie powiedziałem, że to będzie walka o pas.

Koniec dyskusji.

Hogan zniknął z WWF kilka dni później. Hartowi została satysfakcja, że wielu wrestlerów gratulowało mu postawy. Pas mistrza świata zdobył ponownie w marcu 1994 roku na WrestleManii X. Pokonał Yokozunę.