Piąta Kolumna #12. Draft: Zyskali ci, którzy mieli najwięcej stracić

Rzadko kiedy ostatnio pojawiają się okazje, aby chwalić WWE. Jednak poniedziałkowy draft pokazał, że jeśli tylko federacja chce, może tworzyć ciekawy produkt i jeśli niczego nie spieprzy, może nam zapewnić całkiem godziwą rozrywkę przez kilka najbliższych miesięcy. Jak zwykle jednak pojawiają się wątpliwości - w końcu WWE to nie od dziś mistrz w komplikowaniu sytuacji pozornie oczywistych.


To był naprawdę dobry draft, który sporo namieszał - tak można podsumować w skrócie wydarzenia z poniedziałkowej nocy. Jak już zapewne wszyscy wiecie, tym razem WWE postanowiło diametralnie zmienić strategię w porównaniu z draftem zeszłorocznym. Dla przypomnienia - w 2008 roku bardziej wzmocniony został SD! (Jeff Hardy, Kennedy, HHH, Umaga), który według planów WWE miał odgrywać rolę równoprawnego brandu w stosunku do RAW. Kiedy po roku okazało się, że oczekiwania te nie zostały spełnione (czytaj: ratingi nie drgnęły w górę na tyle, na ile oczekiwano) WWE postanowiło, że RAW będzie zdecydowanie najmocniejszym programem, a SD! i zwłaszcza ECW będą odgrywały role drugoplanowe. I faktycznie - tym razem pod względem "nazwisk" RAW zyskało najwięcej - trafili tam HHH, MVP, Big Show, Matt Hardy, ale to wcale nie oznacza, że tam będzie najciekawiej. SmackDown! pozbawiony wielkich nazwisk stanie się po prostu ciekawszy, pojawi się na nim szansa dla "wiecznie młodych" i "wiecznie perspektywicznych" wrestlerów jak CM Punk, czy Shelton na wyjście z cienia, będzie to też prawdopodobnie druga szansa dla WWE na przypushowanie Jeffa Hardy'ego - eksperyment sprzed paru miesięcy dobitnie pokazał, że publika go kupuje nad wyraz, więc jego odbudowa jest zdecydowanie na rękę wszystkim - i fanom, i federacji.


Przeanalizujmy więc pokrótce wszystkie wybory w drafcie:

MVP na RAW - YesYesYes! Najbardziej Wartościowy Zawodnik w Najbardziej Wartościowym Brandzie. MVP celująco zdał "test" z wielką passą porażek, jakiemu poddało go WWE i w nowy rok wkroczył z wielkim impetem, od kilku miesięcy otrzymując powolny, ale w pełni zasłużony push. Do nowego, "odmienionego" RAW pełnego "wielkich" nazwisk wniesie on z całą pewnością powiew świeżości. Są co prawda pewne obawy, w końcu Montel Vontavious Porter jest wrzucony na głęboką wodę, w której może się równie dobrze utopić, ale jestem umiarkowanym optymistą - facet otrzaska się w towarzystwie main eventerów i kto wie, może niedługo do nich dołączy? Ja w każdym razie nie miałbym nic przeciwko.

HHH na RAW - jeden z dwóch absolutnych pewniaków w drafcie, które można było obstawiać w ciemno. "Jedyny powód, dla którego ciągle masz pracę jest taki, że HHH nie pracuje we wtorki" - pamiętacie te słynne słowa Heymana z shootowej przemowy na One Night Stand 2005 skierowane do JBL'a? Chodziło oczywiście o to, że Hunter jest twarzą RAW i na SD! nigdy nie było mu po drodze (kiedy został wymieniony w czasie draftu w 2004 roku wytrzymał tam bardzo krótko). Ten wybór to kolejny punkt nowego programu WWE mający na celu maksymalne wzmocnienie RAW (które ma być głównym show WWE) kosztem innych brandów. No i niby dobrze - pozostaje tylko jeden problem, a mianowicie zbyt duża liczba mega babyface'ów w jednym rosterze. Na RAW mamy już przecież Cenę, H'a i Batistę, a po drugiej stronie barykady pozostaje Orton i być może wkrótce Ted DiBiase, który jednak pozostaje melodią przyszłości (Cody'ego Rhodesa, mimo całej mojej sympatii do niego, nie liczę). Jak wyjść z tej sytuacji? Moim zdaniem nieunikniony jest duży heel turn jednego pana z wymienionej wyżej trójki. I tak naprawdę może być to każdy z nich, choć najbardziej oczywistym wyborem wydaje się właśnie Trypel - w końcu to właśnie on w jednym z ostatnich wywiadów przyznał, że rola face'a niekoniecznie mu odpowiada i gdyby mógł, już do końca kariery grałby "tego złego". Może to być również Batista, którego niektóre newsowe serwisy łączą z The Legacy. No i wreszcie - WWE osiąga się z odświeżeniem gimmicku Johna Ceny już kilka lat, teraz też się na to nie zapowiada, ale gdyby writerzy jednak zdecydowali się na jego heel turn, chyba wszyscy byliby w miarę zadowoleni.

Rey Mysterio na SmackDown! - kolejny pewniak, o którym mówiło się na długo przed draftem. Tak samo było z oczywistymi powodami - spadająca oglądalność SD! wśród widowni hiszpańskojęzycznej połączona z faktem, że pojawienie się Reya na RAW nie spowodowało, aby w poniedziałkowe wieczory tabuny Latynosów masowo przełączały odbiorniki na USA Network. Ale to dobry ruch nie tylko z tego powodu - w pozornie "słabszym" (pod względem nazwisk), ale w mocniejszym skillowo rosterze Rey będzie znacznie bardziej wiarygodny jako wrestler i zwłaszcza jako mistrz Interkontynentalny, znajdzie tu też więcej rywali, z którymi jego programy mogą wyglądać całkiem znośnie. Ogólnie - transfer na plus.

Chris Jericho na SD! - dla niego z kolei zmiana brandu może okazać się zbawienna może okazać się zbawienne. Jako pseudozabawny face znudził się wszystkim już kilka miesięcy po powrocie, jego drugi gimmick "psycho" heela był już znacznie lepszy, jednak po w sumie niezłym programie z HBK dość szybko okazało się, że za bardzo nie ma już z kim pracować na RAW. Stąd decyzja o jego transferze, moim zdaniem bardzo słuszna. Z całą pewnością Y2J znajdzie tu wielu nowych rywali, z którymi mógłby skrzyżować hmm...nakolanniki ;) Spójrzmy zresztą - mamy Jeffa Hardy'ego (dwóch "psycholi" = duuuuży potencjał, tym bardziej, jeśli program toczyłby się o jakąś stawkę), Edge'a (tak, wiem, to program heel vs heel, poza tym Adam ciągle będzie się kręcił wokół Ceny, ale przecież kolejna odsłona ich feudu nie może trwać wiecznie, a gdy już się skończy, to dobry przeciwnik w kolejce dla Y2J), Rey Mysterio (w ramach pokazywania swojej "prawdziwej" twarzy Jericho byłby idealną przeciwwagą dla idola dzieciaków, nie bez znaczenia jest też fakt, że obaj panowie mieli już bardzo fajny program w WCW 11 lat temu - teraz pewnie nie byłoby tak zabawnie, ale widać było, że obaj dobrze czują się ze sobą w ringu), czy wreszcie Undertaker (zdecydowanie największy potencjał z wszystkich wymienionych potencjalnych rywali. Widziałbym ich feud ciągnący się przez kiiiiiiilka dłuuuuugich miesięcy, nawet do Wrestlemanii. I jestem przekonany, że ten program mógłby spokojnie stać się głównym motorem napędowym całego SD!).

Edit: we wczorajszych newsach pojawiła się informacja, że Y2J rozpocznie wkrótce program właśnie z Undertakerem i będzie się on ciągnął przez całe wakacje. Bardzo dobra decyzja, bardzo dobry program, dla którego na pewno warto będzie oglądać SD!

Oprócz tego - nie lekceważcie słów jednego z komentatorów w czasie RAW - Y2J ze swoim "czarnym" charakterem może stać się w naturalny sposób głównym aliantem dla Edge'a, a taki duet może sporo namieszać na SmackDown! Reasumując: nic tylko cieszyć się z tego transferu, odbył się on z pożytkiem dla wszystkich.


Kane na SD!- kolejny dobry transfer. I dla SD!, i dla samego wrestlera. Bo zwyczajnie warto mieć w swoim rosterze takiego wrestlera jak Kane. To koleś, który może wszystko - od czasu zaskakuje "mrocznymi wejściami", jest w stanie wiarygodnie pokonać w nieznaczącej walce na tygodniówce praktycznie każdego, ku uciesze gawiedzi może rozdać na jednej gali kilka(naście) chokeslamów jakimś jobberkom, jeśli trzeba - może wystąpić w jakimś bardziej "psychodelicznym" angle'u, zrobić coś zabawnego, a przede wszystkim - to świetny mid-cardowy wrestler, który bez szemrania jest w stanie w decydującym momencie podłożyć się gwieździe albo wschodzącemu talentowi, który akurat potrzebuje pewnego podciągnięcia w górę. W tej roli Kane idealnie sprawdzał się przez lata i nie wątpię, że skoro jak widać SD! ma stać się takim właśnie "rozwojowym" brandem, z tej roli będzie się tutaj wywiązywał bardzo dobrze.

The Miz na RAW - super decyzja, oczywiście głównie ze względu na Johna Morrisona, który w rozpoczętym w poniedziałek programie obu panów będzie najpewniej facem. To był najwyższy czas na rozbicie tego duetu - decyzja ta zburzy co prawda do szczętu dywizję tag team, ale nie jest to coś, czego nie moglibyśmy się spodziewać, prawda? W zespole obaj panowie mocno okrzepli - Miz przestał być jabronim i dziś spokojnie mógłby się ulokować w mid-cardzie któregokolwiek z trzech brandów, a Morrison? Wciąż podtrzymuję tezę, że to przyszły następca Shawna Michaelsa, a jako single wrestler wrota do dużej kariery stoją przed nim otworem. W jego przypadku duet z Mizem też zaprocentował i dał mu to, czego wcześniej najbardziej brakowało - jeszcze nie najlepsze, ale już całkiem dobre zdolności pracy przy mikrofonie (niektórzy zapewne pamiętają słynne "paint dry promo" z czasów MNM, rok bodaj 2006). Oczekuję, że po programie z Mizem, który da Morrisonowi jakiś solidny punkt zaczepienia ruszy w pogoń za którymś z dwóch drugoligowych pasów (US/IC Title) i wejdzie w jego posiadanie najpóźniej w okolicach wakacji. Potem (oczywiście, piszę to na zasadzie "gdybym był bookerem" ;) ) powinien dostać jakiś fajny program ze starszym wyjadaczem, który byłby w stanie podciągnąć go wyżej. Może Jericho? Na razie jest tylko jeden problem, który mam nadzieję zostanie rozwiązany dzisiaj podczas dodatkowego draftu - Morrison jest ciągle aktywnym członkiem ECW i mam nadzieję, że w ramach ogólnych roszad trafi na SD! albo RAW, gdzie będzie miał znacznie większe pole do popisu. Bo jakoś nie chce mi się wierzyć, aby WWE wyżej z tej dwójki stawiało umiejętności Miza awansując go do głównego rosteru. Chociaż, nie wolno nam o tym zapominać - to jest jednak w dalszym ciągu tylko WWE... ;)

Matt Hardy na RAW - Jedyna dobra rzecz w przypadku tego transferu to widoczny znak, że WWE zdało sobie sprawę z porażki, jaka poniósł rodzinnny program Matt vs Jeff. Jasne, program mógł być dobry, ale tylko wtedy, gdyby poświęcono mu więcej czasu i nie traktowano jak przysłowiowej zapchajdziury. W obecnej sytuacji Matt Hardy na RAW wraca tam, gdzie jego miejsce, czyli do słabo widocznego mid-cardu, a Jeff...no właśnie, i tu jest cały szkopuł. Wydawałoby się, że wraz z odmłodzeniem i odtłuszczeniem (pozdro Big Show! ;) ) SmackDown! Jeff spokojnie wróci gdzieś w okolice main eventów tego brandu (będzie to zależało od tego, czy faktycznie jak zapowiada WWE gwiazdy ze wszystkich brandów będą występowały na RAW i SD!). Tymczasem decydując się na transfer Matta WWE po raz kolejny postąpiło wybitnie nielogicznie, dając słabszemu z braci zdecydowaną przewagę - po dwóch walkach toczonych w ramach ich feudu bilans pojedynków wynosi 2-0 dla Matta. Od razu nasuwa się pytanie - co to za main eventer, którego dwa razy sklepał Matt Hardy? ;) Dlatego mam nadzieję, że obaj panowie będą mieli przynajmniej jeszcze jedną (teraz już interbrandową - brzmi dumnie ;) ) walkę, w której Jeff zdominuje Matta, nie pozostawi wątpliwości, kto jest lepszym wrestlerem i większym drawem, a następnie ruszy na poszukiwanie złota do rosteru SD!, czego mu zresztą życzę ;)

Big Show na RAW - najbardziej kłopotliwy wybór. Niby Paul Wight jest jakimś tam drawem, niby ma "nazwisko", ale jedyny argument, który za nim przemawia to warunki fizyczne. W czasach ery Attitude dokładał do tego jeszcze sporą dawkę humoru dzięki kreatywności "kreatywnych" ;) i niezgorsze umiejętności, ale wraz z upływem lat i zmianą ogólnej polityki federacji obie te zalety odeszły w przeszłość. Efekt - tak naprawdę nie wiadomo, co dzisiaj zrobić z Big Showem. Wiadomo, że miejsce w main evencie WM25 dostał tylko dlatego, aby Wrestlemania nie była miejscem kolejnej potyczki dwóch dobrze znanych panów. WWE może mieć z Showem problem, kiedy skończy się angle miłosnego trójkąta z Edgem i Vickie Guerrero - zwyczajnie może zabraknąć dla niego pomysłów. Teraz razem ze swoją "ukochaną" GM spokojnie pociągnie przez kilka miesięcy, może będzie dostawał prezenty w postaci title shotów (to by nie było takie głupie, chociaż nie tak dawno już było = Edge), ale potem...Nie wiadomo...

CM Punk na SmackDown! - kolejny z pozoru dobry krok. Wrzucenie Punka do "drugoligowego" brandu jest dla niego szansą na rozwinięcie się i stanie się tam jedną z pierwszoplanowych postaci. Z doniesie internetowych wynika, że będzie raczej facem. W ostatnim wywiadzie powiedział, że swoją walizkę wykorzysta najprawdopodobniej 17 maja w czasie Judgement Day, które odbędzie się w jego rodzinnym Chicago. Dodał, że nie będzie atakował z zaskoczenia jak ostatnio tylko kiedy już będzie chciał to wykorzystać, ogłosi to odpowiednio wcześniej. Patrząc z boku okazuje się, że na SD! zrobiła się całkiem niezła klika - jest Taker, Edge, Jericho, Hardy, Punk, a stawiam, że do walki o główne zaszczyty mogą też aspirować Kane, zamieszać mogą Umaga, Shelton i Morrison lub ktoś inny z ECW. Niezwykle ważne dla przyszłości SD! będzie to jak szybko i czy w ogóle trafi do nich jeden z dwóch najważniejszych pasów mistrzowskich. Nie jest to jednak wcale takie pewne, nie tylko z uwagi na fakt, że RAW jest brandem najważniejszym, ale także dlatego, że coraz głośniej mówi się o unifikacji obu tytułów. Reasumując, kilka zdań ku pamięci kreatywnych WWE (którzy na pewno czytają tą Kolumnę, podobnie jak każdą inną ;) ): jeśli CM Punk ma się stać wiodącą postacią na SmackDown! WWE nie może bać się dać mu mikrofonu, musi pozwolić mu pokazać pełnię swojego talentu w ringu bookując dla niego kilkunastominutowe, szybkie pojedynki...A przede wszystkim, o czym pisałem w poprzedniej "Kolumnie" - Punk musi stać się bardziej charakterystyczny, musi stać się "jakiś", tak jak Jeff Hardy (i wcale nie musi być heelem). W przeciwnym razie utonie w mid-cardzie, a trzeciej szansy na awans w drabince wrestlerów WWE raczej już nie dostanie.

Maryse na RAW, Melina na SD! - czyli wymiana mistrzyń obu brandów. Tu nie mam właściwie nic do powiedzenia. Ot, Melina była na topie jakieś 4 lata temu, Maryse jest bardziej "hot" teraz, więc logiczne, że przeszła do bardziej "gorącego" draftu. Wielkich zmian jakościowych w obu dywizjach kobiet to nie zwiastuje, chociaż pewnie dla RAW byłoby lepiej, gdyby zamiast Maryse trafiła tam Michelle McCool - w końcu poza Beth (zaangażowaną obecnie w średnio śmieszną komedię z Santiną Marellą) wśród pań na RAW zdecydowanie brakuje tych "złych".

Vladimir Kozlov do ECW - jedyne, ale dość poważnie wzmocnienie najsłabszego brandu, który w niedługim czasie trzeba będzie przemianować na czyściec. Obecnie znajdują się w nim bowiem zawodnicy, którzy zawiedli pokładane w nich nadzieje (Kozlov, Jack Swagger), odkupują dawne winy (Christian) albo są już bliżej końca niż początku kariery (Finlay, Mark Henry, Tommy Dreamer). Kozlov, który z wielkim impetem wszedł do WWE okazał się być atrakcją jednego sezonu i właśnie dlatego został zesłany do ECW - aby nieco odświeżyć własny wizerunek. Jego droga przypomina nieco tą, którą przebył Umaga - szybki push, aby po kilku miesiącach okazało się, że za bardzo nie ma jak go wykorzystać. Szans Rosjanina jednak bym nie przekreślał, tym bardziej, że wraz z jego pojawieniem się na ECW może zacząć być naprawdę ciekawie. Powiem więcej - sądzę, że jeszcze w tym roku ktoś z trójki Christian, Swagger, Kozlov ma szansę przeskoczyć do jednego z dwóch głównych brandów. Na kogo padnie? Na tego, który będzie się najbardziej starał i będzie mu najbardziej zależało. Bo być może McMahon w końcu zauważy, że Christian ma potencjał dużego drawa, być może Swagger w końcu udowodni, że w przyszłości może być main eventerem na największych galach (dotychczasowe nadzieje raczej zawodził), a Kozlov pokaże inną stronę swojej osobowości. Do tego czasu wszyscy panowie będą się męczyli w ECW i wcale nie musi być to nudna rywalizacja.

Reasumując - SmackDown! powinno się zacząć oglądać ciekawiej. Pamiętajmy jednak, że podobnie miało być rok temu. I jak się okazało, po kilku pierwszych tygodniach sytuacja wróciła do stanu status quo - wszyscy oglądali i narzekali na RAW, a Smackiem przejmował się przysłowiowy "pies z kulawą nogą". Oby nie było tak tym razem. Jest zresztą jakaś nadzieja, którą zwiastują pomysły w rodzaju programu Undertaker vs Y2J, na który osobiście czekam z dużą niecierpliwością.
A co z RAW? Będzie tak jak było - dużo rozrywki, dużo gadek, mało konkretnego wrestlingu. Jedyną różnicą będzie jeszcze większy poziom ego na metr kwadratowy, zważywszy na fakt, że nie licząc Edge'a (który i tak z racji programu z Ceną będzie się pojawiał regularnie w poniedziałki) w jednym brandzie znalazły się wszystkie największe, rozbuchane i przepushowane nazwiska. Czas pokaże jak wpłynie to na poziom programu i przede wszystkim - która z największych gwiazd będzie musiała "odpuścić" i pogodzić się z zejściem w niższe rejony karty.

Na koniec mała dygresja. Na dobrą sprawę nie wiemy nawet, czy jest sens tak mocno podniecać się draftem, bo WWE od dawna przebąkuje o tym, że brandy staną się tylko fasadą, a gwiazdy ze wszystkich trzech rosterów będą częściej lub rzadziej pojawiać się w każdym programie (no, może z wyjątkiem ECW ;) ). Wszystko idzie w stronę konsolidacji, no ale jak zwykle trzeba będzie poczekać, aby zobaczyć ostateczne efekty. Na razie wydaje się jednak, że nie ma podstaw, aby być przesadnym pesymistą.

Pozdrawiam,
SPoP

PS. Następnej Piątej Kolumny spodziewajcie się w przyszłym tygodniu. Miałem cichą nadzieję, że przestanę już pisać o WWE i skupię się na czymś innym, ale ponieważ już jutro startuje nowy program WWE Superstars, będzie co nieco o nim. W końcu to właśnie na "Superstars" wychowało się pierwsze pokolenia polskich fanów wrestlingu, do których zresztą sam się zaliczam ;)